ΟΙ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ

 

ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΑΔΕΡΦΟΙ ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ

Δημοσιεύτηκε στις 13/05/2012   ΠΗΓΗ   < < ΡΩΜΝΙΟΣ > >

Γιός τοῦ Ἰωάννη Ζωσιμᾶ, ὁ Παναγιώτης Ζωσιμᾶς, ἔμπορος ἀπό τό Γραμμένο τῆς περιοχῆς Κουρέντων τῶν Ἰωαννίνων καί κάτοικος Ἰωαννίνων, ἀφοῦ ἔρχεται σέ γάμου κοινωνία μέ τή Μαργαρίτα, τό γένος Μιχ. Τσουκαλᾶ, ἄρχοντα τῆς πόλης, ἀποκτᾶ ἐννέα παιδιά. Τήν Ἀλεξάνδρα, τόν Ἰωάννη, τόν Ἀναστάσιο, τήν Ζωΐτσα, τόν Θεοδόσιο, τόν Νικόλαο, τόν Ζώη, τόν Μιχαήλ καί τήν Ἀγγελική.
Οἱ θυγατέρες ἀκολουθοῦν, ὡς πρέπον γιά τήν ἐποχή ἐκείνη, τόν ἔγγαμο βίο, ἐνῷ τά ἀγόρια, ἀφοῦ μαθητεύουν στή Μπαλαναία Σχολή καί λαμβάνουν τίς στοιχειώδεις γνώσεις, ἐπιδίδονται ἐν συνεχείᾳ ἀπό νεαρή ἡλικία κατά βούληση τοῦ πατρός τους στό ἐμπόριο, τομέα ὅπου ὁ ἴδιος διέπρεπε. Ἡ ἀγάπη μάλιστα γιά τά τέκνα του καί ἡ προσπάθειά του νά τά γαλουχήσει ἀπό τή νηπιακή τους ἡλικία μέ χριστιανικές καί ἠθικές ἀρχές τόν ἔκανε νά μεταφέρει τό κέντρο τῶν ἐμπορικῶν του ἐπιχειρήσεων ἀπό τό Βουκουρέστι στά Ἰωάννινα…
Σέ νεαρή ἡλικία οἱ ἀδελφοί Ζωσιμάδες ξενιτεύονται ὡς ἔμποροι. Οἱ μέν Θεοδόσιος, Νικόλαος καί Μιχαήλ στό Λιβόρνο τῆς Ἰταλίας, οἱ δέ Ἰωάννης, Ἀναστάσιος καί Ζώης στήν Νίζνα τῆς Ρωσίας, γνωστό ἐμπορικό κέντρο εὐρωπαϊκῶν καί ἀσιατικῶν προϊόντων.
Δυστυχῶς γι’ αὐτούς σέ νεαρότατη ἡλικία, μόλις 19 ἐτῶν, πεθαίνει ὁ μεγάλος τους ἀδερφός Ἰωάννης.
Ὅλα τά ἀδέλφια ἐπιδίδονται μέ ἰδιαίτερη ἐπιτυχία στό ἐμπόριο, ἐφαρμόζοντας ὡς πολιτική τῶν δραστηριοτήτων τους τήν ἐμπορία εἰδῶν καί πώλησής τους ὄχι στόν τόπο ὅπου παράγονται, ἀλλά σέ τόπους ἰδιαίτερα μακρινούς ὅπου ἡ ἀξία τῶν ἐμπορευμάτων ἦταν πολλαπλῶς ἀνώτερη. Ἔτσι τά προϊόντα τῆς  Ἀσίας, καί ἰδιαίτερα τά μεταξωτά, τά πουλοῦσαν στήν ἀνεπτυγμένη Εὐρώπη καί ἀντίστροφα, τά προϊόντα τῆς  Δύσης καί τῆς Ρωσίας στά ἐνδότερά τῆς  Ἀσιατικῆς Ἠπείρου.
Μέ αὐτήν τήν πρακτική, τήν ἐξόχως πρωτοποριακή γιά τά χρόνια ἐκεῖνα, καί ἐπιδεικνύοντας στοιχεῖα ἀπεριόριστης σύμπνοιας, ἀγάπης καί ἐμπιστοσύνης μεταξύ τους, κατόρθωσαν νά ἀποκτήσουν τεράστια περιουσία.
Παράλληλα ἡ ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπό τους καί ἡ φλόγα γιά νά προσφέρουν στό Ἔθνος, ἀρχές πού μέ μεράκι τούς μετέδωσαν οἱ γονεῖς τους, ὠθοῦν τούς Ζωσιμάδες σέ ἄπειρες ἀγαθοεργίες.
Τό 1796 ὁ ἐξοχότερος τῶν ἀδελφῶν Ζώης συγχρηματοδοτεῖ μέ τούς συμπατριῶτες του ἐμπόρους Στεφανή Μπούμπα καί Γεώργιο Γοργόλη τά ἔξοδα γιά τήν ἔκδοση Γραμματικῆς τῆς Ρωσικῆς διαλέκτου ἀπό τήν «αὐτοκρατορική τυπογραφία τῆς Οὐνιβερσιτᾶς».
Ὁ ἴδιος, ἀποφεύγοντας κάθε ἐπίδειξη πλούτου καί δύναμης καθώς καί ὁποιαδήποτε περιττή δαπάνη, διαμένει σέ μία πτέρυγα τοῦ ἐκεῖ Γραικικοῦ Μετοχίου τῆς μονῆς τῶν Ἰβήρων καί μάλιστα σ’ ἐκείνη πού δέν ἔβλεπε πρός τόν μεγάλο δρόμο. Στήν ἄλλη πτέρυγα ἔμενε ὁ γνωστός ἀπό τό χωριό Γραμμένο ἐπίσης, Ζώης Καπλάνης (εὐεργέτης κι αὐτός). Μετά τόν θάνατο τοῦ Καπλάνη τό 1806, ὁ Ζώης Ζωσιμᾶς κρατᾶ καί τή δεύτερη πτέρυγα ζώντας ὁ ἴδιος ἀσκητικά καί «ἐν μοναξιᾷ», ὡς μοναχός μέσα στόν κόσμο.
Ἐκεῖ συλλάμβανε καί ὑλοποιοῦσε τά πατριωτικά καί φιλάνθρωπα σχέδιά του, μέ τή συγκατάθεση πάντοτε καί πρόθυμη συνδρομή ὅλων τῶν ἄλλων ἀδελφῶν.
Κατάρτιζε μάλιστα συλλογές πολυτίμων πραγμάτων, μέ σκοπό νά τίς ἀφιερώσει στήν πατρίδα μόλις τούτη ἐλευθερωθεῖ. Ἀλληλογραφοῦσε μέ διάφορους λόγιούς τῆς  Εὐρώπης καί δεχόταν τίς ἐπισκέψεις ἐξεχόντων προσωπικοτήτων τῆς ἐποχῆς, μεταξύ αὐτῶν καί τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια.
Μέ πρωτοβουλία μάλιστα τοῦ Ζώη Ζωσιμᾶ ἡ ἀδελφότητα τῶν Ζωσιμάδων συνέστησε «Ταμεῖον Ἀρχαιολογικόν» μέ σκοπό «ὅσα ἤθελεν μπορέσει νά συνάξη λείψανα τῆς Ἀρχαιότητος».
Ἀνυπολόγιστης ἀξίας συλλογή μέ ἀρχαῖα ἑλληνικά καί ρωμαϊκά νομίσματα καί μετάλλια δωρίζεται στό Ἑλληνικό Κράτος, ἀποτελώντας τόν κυρίως κορμό γιά τήν ἵδρυση τοῦ Νομισματικοῦ Μουσείου τῆς Ἀθήνας.
Τό 1793 πεθαίνει νέος κι ἀδιάθετος, ὁ καλός καί ἰδιαίτερα ἀγαπητός τους ἀδελφός, Θεοδόσιος.
Ὁ θάνατος τοῦ Θεοδοσίου Ζωσιμᾶ ὑπῆρξε καταλυτικός σταθμός γιά τή ζωή τῶν ὑπολοίπων, γιατί μετά τόν θάνατό του ἀποφασίζουν ὁμόθυμα ὅλοι τους, ἀκολουθώντας τίς προτροπές καί τό παράδειγμά του, νά μείνουν στό ἑξῆς ἄγαμοι, ἀφιερώνοντας τίς δυνάμεις καί τήν τεράστια περιουσία τους «εἰς φωτισμόν καί παρηγορίαν» τῆς θλιβόμενης πατρίδας. Δίνουν «ἀμοιβαῖον λόγον» νά περάσουν ὅλη τους τή ζωή «ἐν μοναξίᾳ νά μήν ἐξοδεύουν διά τόν ἑαυτόν των εἰ μή τό ἀπαραίτητον καί νά θυσιάσουν ὅλην των τήν περιουσίαν – συγκροτουμένην τότε ἀπό κάμποσα ἑκατομμύρια ρουβλίων – εἰς τήν συνδρομήν μέν καί φωτισμόν τῶν ὁμογενῶν των, εὐεργεσίαν δέ εἰς τά φιλοξενήσαντα αὐτούς μέρη…», νυμφευόμενοι τρόπον τινά τήν Πατρίδα.
Μετά τόν θάνατο τοῦ Μιχαήλ σέ ἡλικία 47 ἐτῶν στό Λιβόρνο, ὅπου χρημάτισε καί πρόξενος τῆς Ἰονίας Πολιτείας , μένουν στή ζωή οἱ ἀδελφοί Νικόλαος, Ἀναστάσιος καί Ζώης, κάτοικοι ὅλοι Ρωσίας οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν μέ τόν ἴδιο ζῆλο τό πολύτιμο ἐθνωφελές ἔργο τους, ἐνισχύοντας τή λειτουργία Σχολείων.
Ἐκδίδουν καί μοιράζουν δωρεάν ἑλληνικά βιβλία, τῶν ὁποίων οἱ ἐκδόσεις θά φτάσουν συνολικά τίς ἑξήντα.
Ἀνεγείρουν καί ἐπισκευάζουν ναούς καί ἐπιχορηγοῦν πνευματικά καί φιλανθρωπικά ἱδρύματα.
Τό 1819 πεθαίνει στή Νίζνα καί ὁ Ἀναστάσιος.
Τό 1820 ἡ ἀδελφότητα Ζωσιμάδων χτίζει στή Νίζνα, στή μνήμη τοῦ ἀδελφοῦ τους Ἰωάννη, ἱερό ναό στό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου. 
Κατά τή διάρκεια τῆς Ἐπανάστασης μυοῦνται στή Φιλική Ἑταιρεία καί στηρίζουν οἰκονομικᾶ τόν ἀγώνα, τόσο στή Μολδοβλαχία ὅσο καί στόν ἑλληνικό χῶρο. Τό 1827 πεθαίνει στή Μόσχα καί ὁ Ζώης Ζωσιμᾶς, γνωστότερος στούς Φιλικούς μέ τό ψευδώνυμο «Πατήρ».     
Μετά καί τόν θάνατο τοῦ Ζώη, ἀπομένει μόνος ὁ Νικόλαος, πού βρίσκεται τήν ἐποχή αὐτή στή Μόσχα.
Ἀπό ἐδῶ καί γιά τήν ὑπόλοιπη ζωή του κατευθύνει τό πλῆθος τῶν εὐεργεσιῶν πρός τή γενέτειρά του κυρίως πατρίδα, τά Ἰωάννινα.
Ἱδρύει τή ΖΩΣΗΜΑΙΑ ΣΧΟΛΗ  καί τό φερώνυμο Γηροκομεῖο.
Ἀνοικοδομεῖ καί διακοσμεῖ λαμπρά τίς καταστραμμένες ἐκκλησίες καί ἐλεεῖ πλουσιοπάροχα φτωχούς καί ἀρρώστους.
Τό 1842 πεθαίνει καί ὁ τελευταῖος Ζωσιμᾶς στή Νίζνα, σέ ἡλικία 83 χρονῶν περίπου, μετά ἀπό μακρά καί ἐπώδυνη ἀρρώστια.
 Η προσφορά τους στό Γένος καί στά Γράμματα μέ μία λέξη: ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ! Ἐνδεικτικό στοιχεῖο μετά τόν θάνατο καί τοῦ τελευταίου Ζωσιμᾶ, τοῦ Νικολάου, ἀποτελεῖ τό βασιλικό διάταγμα, τό ὁποῖο ὅριζε τά ἑξῆς:
« Ὄθων ἐλέῳ Θεοῦ Βασιλεύς τῆς Ἑλλάδος.
Ἐπειδή ἐξέλιπεν ὁ τελευταῖος τῆς  Ζωσιμαίας Ἀδελφότητος Νικόλαος Ζωσιμᾶς
Διατάσσομεν
     Χάριν τῶν μεγάλων χρηματικῶν οὐσιῶν τε καί προσπαθειῶν τάς ὁποίας κατέβαλεν ἡ Ἀδελφότης αὕτη ὑπέρ τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς Ἀναγεννήσεως τῆς Ἑλλάδος τριῶν ἡμερῶν πένθος διά τούς καθηγητάς καί τούς μαθητάς τῶν Γυμνασίων καί λοιπῶν σχολείων τοῦ Κράτους. Τό πένθος θέλει ἀρχίσει εἰς τήν πρωτεύουσαν ἀπό τήν Πέμπτην τοῦ τρέχοντος μηνός καί εἰς τάς ἐπαρχίας ἅμα κοινοποιηθῆ τό παρόν διάταγμα.    
 Ὁ ἐπί τῶν ἐκκλησιαστικῶν κ.λπ. Γραμματεύς τῆς Ἐπικρατείας ἐπιφορτίζεται τήν ἐκτέλεσιν τοῦ παρόντος διατάγματος.
         Ἐν Ἀθήναις τή 4/16 Ἀπριλίου 1842»
 Ἀποσπάσματα ἀπό τήν διαθήκη τοῦ Νικολάου Ζωσιμᾶ (συντάχτηκε στίς 18 Μαρτίου 1841)
  Στο ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ἀμήν.
… ἔχοντας μέ θεϊκή εὐσπλαχνία, σῶο τόν νοῦ καί ὑγιῆ τή σκέψη μου, ὅλες τίς αἰσθήσεις μου, ἐπειδή φοβᾶμαι τό ἄδηλο καί ἀπρόοπτο τοῦ θανάτου, ἀποφάσισα, μέ δική μου θέληση καί ἐλεύθερη γνώμη, μέ τήν παρούσα διαθήκη μου, νά τακτοποιήσω ὅλη τήν κοινή, μέ τούς μακαρίτες ἀδελφούς μου, καί ἀμέριστη περιουσία, πού μᾶς χάρισε σέ τοῦτο τό μάταιο βίο, ἡ ἄπειρη εὐσπλαχνία τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, μέ τούς προσωπικούς μας μόχθους καί ἱδρώτα. Αὐτῆς τῆς περιουσίας ἔμεινα ἐγώ μόνος, νόμιμος καί τέλειος κληρονόμος, ἐπιθυμῶ δέ ἁπλά νά τήν ὀνομάζω δική μας.
… δίνω τήν ὀφειλόμενη συγχώρεση πρός ὅλους μαζί τούς ἀδελφούς μου χριστιανούς καί πρός ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μέ λόγια ἤ μέ ἔργα μέ ἀδίκησαν, ἤ μέ πίκραναν, παρακαλώντας αὐτούς μέ ὅλη μου τήν ψυχή καί τήν καρδιά, νά συγχωρήσουν καί ἐμένα τόν ἁμαρτωλό, γιατί ὡς ἄνθρωπος, εἴτε μέ ἔργα εἴτε μέ λόγια ἁμάρτησα ὡς πρός αὐτούς.
Ἑπομένως μέ βάση τό δικαίωμα τοῦ τέλειου, νομίμου καί μοναδικοῦ κληρονόμου ὅλης της κοινῆς καί ἀμέριστης περιουσίας μας πού ἀπέκτησα μαζί μέ τούς μακαρίτες Ἀδελφούς μου:
 … παραλαμβάνοντες, οἱ παραπάνω ἀναγραφόμενοι κύριοι Γενικοί Ἐπίτροποί μου, τά γραμμάτια (πού ἦταν τοῦ Αὐτοκρατορικοῦ Ὀρφανοτροφείου τῆς Μόσχας) ἔχουν ὅλη τήν πληρεξουσιότητα ἀπό μένα, μέ βάση τήν παρούσα διαθήκη μου, νά παίρνουν ἀπό αὐτά τά γραμμάτια τόν τόκο ἀπό τό Αὐτοκρατορικό Ὀρφανοτροφεῖο τῆς Μόσχας καί νά τόν στέλνουν στήν πατρίδα μου τά Ἰωάννινα, γιά νά ἐνεργοποιηθοῦν καί νά λειτουργήσουν τά καταστήματα τά ὁποῖα ὁρίζω μέ τήν παρούσα διαθήκη.
…ἄν κάποτε ἤθελε συσταθεῖ στό Βασίλειο τῆς Ἑλλάδος θησαυροφυλάκιο βάσιμο καί τακτικό, ὅπως στήν Ὀρθόδοξη Αὐτοκρατορία τῆς Ρωσίας, τότε παρακαλῶ τούς κυρίους Ἐπιτρόπους μου, ὅλα αὐτά τά χρηματικά μου κεφάλαια νά τά μεταφέρουν στό Ἑλληνικό Κράτος, καταθέτοντας τά αἰώνια καί ἀναφαίρετα στό ὄνομα τῶν καταστημάτων τά ὁποῖα περιλαμβάνονται σ’ αὐτήν τήν διαθήκη.
…ἀφήνω ἐκ μέρους τῶν ἀδελφῶν Ζωσιμάδων, γιά ὠφέλεια τοῦ Δημοσίου Ἑλληνικοῦ Σχολείου στά Ἰωάννινα (Ζωσιμαία Σχολή) δυό γραμμάτια τοῦ Αὐτοκρατορικοῦ Ὀρφανοτροφείου τῆς Μόσχας.
… ἀφοῦ οἰκοδομηθεῖ τό παραπάνω ἀναφερόμενο Σχολεῖο, καί ἀφοῦ διορισθοῦν οἱ δάσκαλοι πού πρέπει, νά ἔχουν τό κύρος νά παίρνουν κάθε χρόνο, μέ τακτική ἐπιτροπεία τούς τόκους ἀπό τά ἀναφερθέντα.
…. ἀπό τήν ἐκκαθάριση δέ τῶν ἀναφερθέντων τόκων νά πληρώνονται οἱ ἐτήσιοι μισθοί τῶν δασκάλων, ὑποδασκάλων καί ἐπιστατῶν, καθώς ἐπίσης τοῦ γραμματέα καί τοῦ βιβλιοθηκαρίου τῆς Σχολῆς.
… νά ἀγοράζονται, ἀνάλογα μέ τήν ἀνάγκη, τά ἀναγκαῖα γιά τή μάθηση ὄργανα, καθώς καί τά πιό χρήσιμα βιβλία γιά χρήση ἀπό τούς πτωχούς μαθητές. Καί τρίτο, ἐκτός ἀπό τά παραπάνω νά κατασκευαστεῖ μία μεταλλική σφραγίδα πού νά ἔχει χαραγμένη τή σεβάσμια εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ καί κυκλικά τήν ἐπιγραφή «Σφραγίς τοῦ ἐν Ἰωαννίνοις Δημοσίου Γενικοῦ Ἑλληνικοῦ Σχολείου».
  … ἡ οἰκοδομή τοῦ Σχολείου νά γίνει ὅσο τό δυνατόν πιό εὐρύχωρη καί νά ἔχει ὅλα τά ἐπί μέρους κτίσματα πού εἶναι ἀναγκαῖα, ἰδιαίτερα δέ τήν βιβλιοθήκη καί τό ἀρχεῖο αὐτοῦ. Σ’ αὐτό τό σχολεῖο ἐπιθυμῶ, ἀνάμεσα στούς ἄλλους δασκάλους νά διορισθεῖ καί δάσκαλος ἱερωμένος, γνώστης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, νά παραδίδει τήν Ἱερά Γραφή καί Κατήχηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας σέ ὅλους τους μαθητές. Καλόν εἶναι νά διδάσκονται καί ἄλλες γλῶσσες καί ὅσες ἀπό τίς Ἐπιστῆμες καί τίς Ἐλεύθερες τέχνες θεωρηθοῦν ἀπό τούς Ἐφόρους πιό ἀναγκαῖες, καί ἀρκοῦν τά εἰσοδήματα τοῦ σχολείου.
…ὅσα χρήματα μείνουν ἀπό τήν ἐκκαθάριση τῶν ἐτησίων τόκων, νά ξοδευτοῦν γιά τήν διατροφή τόσων ὑποτρόφων μαθητῶν γιά ὅσους ἐπαρκοῦν τά χρήματα πού περισσεύουν.
…οἱ ὑπότροφοι αὐτοί μαθητές νά κατάγονται ἀπό τά Ἰωάννινα καί τά γύρω χωριά, νά εἶναι οἱ πιό πτωχοί ἀλλά εὐφυεῖς καί ἐνάρετοι.
…ἀφήνω ἐκ μέρους τῆς Ζωσιμαίας Ἀδελφότητος, γιά ὠφέλεια τοῦ κοινοῦ Νοσοκομείου Ἰωαννίνων ἕνα γραμμάτιο τοῦ Αὐτοκρατορικοῦ Ὀρφανοτροφείου τῆς Μόσχας.
…ἀφήνω ἐπίσης ἐκ μέρους τῶν Ἀδελφῶν Ζωσιμαδῶν γιά νά παντρεύονται εἴκοσι πέντε (25) πτωχά καί ὀρφανά κορίτσια, τά μέν εἴκοσι ἀπό τήν πόλη τῶν Ἰωαννίνων τά δέ πέντε ἀπό τά περίχωρα τῶν Ζαγορίων.
…ἀφήνω ἐπίσης ἐκ μέρους τῶν Ἀδελφῶν Ζωσιμαδῶν γιά τούς πτωχούς τῶν Ἰωαννίνων καί γιά γνωστά καί ξεπεσμένα σπίτια, ἕνα γραμμάτιο τοῦ Αὐτοκρατορικοῦ Ὀρφανοτροφείου τῆς Μόσχας.
…προσφέρω γιά τό φτωχοκομεῖο πού συστάθηκε ἀπό μᾶς στά Ἰωάννινα γιά εἴκοσι ἤ τριάντα ἀνθρώπους πτωχούς, γέροντες καί γερόντισσες, ἀδύνατους καί σακάτηδες.
…προσφέρω ἐπίσης. γιά τήν ἐξαγορά φυλακισμένων γιά χρέη, πτωχῶν καί δυστυχισμένων ἀνθρώπων.
…προσφέρω ἐπίσης ἐκ μέρους τῆς Ζωσιμαίας Ἀδελφότητος γιά τήν ἀναγκαία ἀνακαίνιση καί τόν στολισμό τῶν δυό ἐκκλησιῶν στά Ἰωάννινα (ἀναφέρεται ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Θαυματουργός καί ἡ Ἁγία Μαρίνα), πού κάηκαν σέ καιρό ἀνωμαλίας.
…προσφέρω ἐπίσης ἐκ μέρους τῆς Ζωσιμαίας Ἀδελφότητος στήν ἐδῶ Κοινότητα δηλαδή τό Γραικικό Μαγιστράτο τῆς Νίζνας ἕνα γραμμάτιο γιά νά τά χρησιμοποιοῦν, ὅταν κάνουν διόρθωση τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά μνημονεύονται τά ὀνόματα τῶν γονέων μου, τῶν ἀδελφῶν μου καί τό δικό μου στήν Ἱερά Προσκομιδή, γιά τόν φύλακα τοῦ Κοιμητηρίου, τό νεωκόρο τῆς ἐκκλησίας καί νά προικίζονται πτωχά κορίτσια.
…ἐπίσης θέλω οἱ προαναφερόμενοι κύριοι Ἐπίτροποί μου νά τοποθετήσουν στό Αὐτοκρατορικό Ὀρφανοτροφεῖο τῆς Μόσχας … στό ὄνομα τῶν πέντε ἐκκλησιῶν καί ἐφημερίων στά Ἰωάννινα, τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τῆς Μητροπόλεως, τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ, τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Ἁγίας Μαρίνης καί τῆς Περιβλέπτου. Ὁ τόκος ἀπό αὐτό τό ποσό νά ἀποστέλλεται κάθε χρόνο στόν Προεστό τῶν Ἰωαννίνων καί τούς ἐπιτρόπους τῶν πέντε αὐτῶν ἐξωκλησιῶν καί τά μέν μισά νά δίδονται γιά κεριά καί λάδι στίς ἐκκλησίες καί τά ὑπόλοιπα ἀναλογικά στούς ἐφημέριους τῶν ἐκκλησιῶν γιά μνημόσυνο τῶν γονέων μας, τῆς Ζωσιμαίας Ἀδελφότητος καί τῶν συγγενῶν τους.
…ἐπίσης προσφέρω ἐκ μέρους τῆς Ζωσιμαίας Ἀδελφότητος γιά τό Ὀρφανοτροφεῖο καί τό Ἑλληνικό Σχολεῖο τῆς Πάτμου.
…ἐπίσης ἀφήνω …γιά τήν κηδεία μου, γιά μνημόσυνά μου μέχρι τούς τρεῖς χρόνους. ….. Ὅσα μετρητά ἤθελαν βρεθεῖ στό κομοδίνο μου νά τά χρησιμοποιήσουν γιά τόν ἐνταφιασμό μου …… καί νά δώσουν σέ ὅλες τίς ἐκκλησίες τῆς Νίζνα καί στά δυό μοναστήρια.
…… παρακαλῶ τούς κυρίους Γενικούς Ἐπιτρόπους νά ὁρίσουν νά τυπωθοῦν τά Κυριακοδρόμια τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Ἀποστόλων ἀπό χίλια διακόσια ἀντίτυπα καί νά μοιραστοῦν δωρεάν στό Γένος σέ πόλεις καί χωριά.
Ἰδού μέ τήν βοήθεια τῆς Θείας Χάριτος τελείωσα τή διαθήκη μου γραμμένη σύμφωνα μέ τη δική μου θέληση καί εὐχαρίστηση.