Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ( ΑΠΟ " ΤΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ )

-----Πατέρας και γιος -------

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Στα παλιά χρόνια στην Ιαπωνία οι γέροι που δεν μπορούσαν πια να εργαστούν μεταφέρονταν στα βουνά και αφήνονταν εκεί μόνοι. Αυτός ήταν ο νόμος. Ο νόμος άλλαξε χάρη στην αγάπη ενός γιου και τη σοφία του πατέρα του. Τα ονόματά τους δε διασώθηκαν.
Όταν ήρθε η ώρα ο γιος να μεταφέρει και να εγκαταλείψει τον πατέρα του στο βουνό, τον πήρε στην πλάτη του και άρχισε να εισχωρεί στη δασωμένη βουνοπλαγιά. Ο πατέρας, γεμάτος έγνοια για το παιδί του, κάθε τόσο έσπαγε ένα κλαδάκι και το άφηνε χάμω στο μονοπάτι για να μη χάσει το δρόμο της επιστροφής ο γιος. Όταν έφτασαν ψηλά μέσα σ' ένα φαράγγι κι ο γιος κατέβασε τον γέροντα από την πλάτη του, εκείνος του είπε να ακολουθήσει τα κλαδιά: έτσι ούτε το δρόμο θα έχανε ούτε θα καθυστερούσε. Συγκινημένος από τη φροντίδα του πατέρα ο γιος τον ξανάβαλε στην πλάτη κι επέστρεψε σπίτι τους. Αν τους ανακάλυπταν οι άνθρωποι του ντάιμιο (=μεγάλος άρχοντας, βαρόνος ή κόμης), θα τους τιμωρούσαν και τους δύο πολύ αυστηρά. Αλλά ο γιος, αποφασισμένος για όλα, έσκαψε μια υπόγεια σπηλιά στην πίσω αυλή κι έκρυψε το γέροντα εκεί, φροντίζοντας για την τροφή και τις άλλες ανάγκες του.
Μια μέρα ήρθε μήνυμα στο χωριό τους πως ο ντάιμιο ζητούσε σκοινί από στάχτες. Το είχε δει σε όνειρο και έπρεπε να το έχει. Κανένας από τους χωρικούς δεν ήξερε πώς να φτιάξει κάτι τέτοιο. Κανένας σε ολόκληρη την επικράτεια δεν μπόρεσε να το φτιάξει. Μόνο ο γέροντας στην υπόγεια σπηλιά είπε στο γιο του: «Στερέωσε σ' ένα μακρύ, φαρδύ σανίδι ένα κομμάτι σκοινί ζικ-ζακ και κάψε το. Ο γιος το παρουσίασε στον άρχοντα κι αυτός, ευχαριστημένος, τον επαίνεσε για την εξυπνάδα του και τον αντάμειψε.
Λίγο αργότερα, ο ντάιμιο του έστειλε ένα ομοιόμορφο κοντάρι από μπαμπού και του ζήτησε να βρει σε ποια άκρη ήταν αρχικά η ρίζα. Ο γιος το έδειξε στον πατέρα του και ζήτησε τη γνώμη του. «Ω, είναι απλό», είπε ο γέροντας. «Βάλτο αργά σε νερό και η άκρη που τείνει προς τα κάτω είναι η ρίζα- η άλλη που τείνει να βγει πάνω από το νερό είναι η κορυφή.» Ο γιος το έκανε και, πηγαίνοντας στο παλάτι, έδωσε στον άρχοντα το αποτέλεσμα.
Ο ντάιμιο εντυπωσιάστηκε πάλι. Αμέσως όμως παρουσίασε ένα τρίτο πρόβλημα. Ζήτησε από το χωρικό να του φτιάξει ένα ταμπούρλο που ηχεί δίχως να χρειάζεται να το χτυπά κανείς.
Ο γιος συμβουλεύτηκε πάλι τον πατέρα του. «Πήγαινε να αγοράσεις δέρμα» είπε εκείνος. «Μετά φέρε από το βουνό ένα μελίσσι.» Όταν ο γιος εκτέλεσε τις παραγγελίες, ο γέρος έφτιαξε ένα τύμπανο με το μελίσσι από μέσα και είπε στο γιο να το πάει στο ντάιμιο. Όταν ο ντάιμιο το πίεσε λίγο, οι μέλισσες μέσα κουνήθηκαν και ξαφνιασμένες πέταξαν στα τυφλά χτυπώντας στο δερμάτινο τοίχωμα που, φυσικά, βούιξε! Έτσι το ταμπούρλο ηχούσε χωρίς να το χτυπά κανείς. Κι ο άρχοντας ομολόγησε τη μεγάλη του έκπληξη στο πώς μόνος αυτός ο χωρικός σε όλη την επικράτεια μπόρεσε να λύσει τα προβλήματα.
«Άρχοντά μου» αποκρίθηκε ο χωρικός, «εγώ είμαι πολύ νέος για να έχω την πείρα και τη σοφία να λύσω τέτοια προβλήματα. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους κατοίκους της περιοχής μας. Μόνο κάποιος πολύ γηραιότερος θα μπορούσε να το κάνει. Η αλήθεια είναι πως εγώ βρήκα όλες τις λύσεις χάρη στη βοήθεια του πατέρα μου που είναι μεγάλος σε ηλικία κι έχει την απαραίτητη πείρα και σοφία.» Μετά, με τη σκέψη της πιθανής τιμωρίας, συνέχισε δακρύζοντας: «Δεν άντεξα να αφήσω το γέροντα πατέρα μου στο βουνό να πεθάνει μόνος κι αφρόντιστος. Τον έκρυψα στο σπίτι μας. Εκείνος βρήκε αυτές τις λύσεις.»
Ο άρχοντας εντυπωσιάστηκε. Καταλαβαίνοντας ξαφνικά πόσο πολύτιμοι για τη χώρα θα ήταν οι γέροντες με την πείρα και τη σοφία τους, αντέστρεψε το νόμο. Από τότε κι έπειτα απαγορεύτηκε στους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τους γέροντες πατέρες τους στην άγρια ερημιά των βουνών.

Read more »

Η ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ

Παραμυθιά Θεσπρωτίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαιδεια

 

Η Παραμυθιά είναι κωμόπολη του νομού Θεσπρωτίας στην Ήπειρο. Το όνομά της προέρχεται από την ονομασία της Παναγίας της Παραμυθίας (στα αρχαίαελληνικά σημαίνει παρηγορήτισσα).

Γενικά 

Η περιφέρεια της πόλης φτάνει τα 31.680 στρέμματα, ενώ ο πληθυσμός της τους 10.000 κατοίκους. Σήμερα, η πόλη είναι η έδρα του δήμου Παραμυθιάς που περιλαμβάνει 22 δημοτικά διαμερίσματα. Είναι κτισμένη στη θέση της αρχαίας Εύροιας, που κατέστρεψαν το 551 μ.χ. οι Γότθοι του Τωτίλα. Πολιούχος Άγιος της πόλης είναι ο Αγ. Δονάτος.
Η Παραμυθιά ήταν μια μικρή βυζαντινή πόλη, κτισμένη το 1.000 π.Χ. Βρίσκεται αμφιθεατρικά στο υψόμετρο των 750 μ, στους πρόποδες του Γκορίλα (Γκορίλας, Γορίλας αλλά και Κουρίλας, προέρχεται από το παλαιοσλαβικό Gor που σημαίνει βουνό, π.χ. Za-gor [Ζαγόρι] πίσω από το βουνό), ανάμεσα στους ποταμούς Αχέροντα που πηγάζει από τα όρη του Σουλίου και εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος κοντά στο χωριό Σπλάντζα και του Καλαμά. Η οροσειρά Κορύλα (υψ. 1.658 μ) βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της πόλης.
Στη δυτική πλευρά βρίσκονται οροσειρές που την χωρίζουν από την πόλη της Ηγουμενίτσας, του Μαργαριτίου και άλλων περιοχών. Στα όρια της πόλης βρίσκεται ο ποταμός Κωκυτός, γνωστός από την μυθολογία σαν το ποτάμι που δημιουργήθηκε από τα δάκρυα των συγγενών των νεκρών, όταν ο Άδης οδηγούσε τις ψυχές στον Άδη μέσω της Αχερουσίας λίμνης. Ανάμεσα στα αξιοθέατα του χωριού μπορούμε να δούμε τα Βυζαντινά Λουτρά, το κάστρο Κούλια, το κάστρο της Παραμυθιάς και το κάστρο της Ελέας, το μοναδικό για την κατασκευή του ρολόι, ενώ αξέχαστη θα σας μείνει η ορεινή Θεσπρωτία, στο χωριό Σούλι, αλλά και οι γύρω παραθαλάσσιες περιοχές στην Πάργα, Σύβοτα, Πέρδικα. Χαρακτηριστική αρχιτεκτονική παρουσιάζουν τα κτίσματα στο κέντρο της πόλης με την πλακόστρωτη αγορά. Το μεγαλύτερο μέρος του δήμου -με εξαίρεση τις κοιλάδες των ποταμών Καλαμάς και Κωκυτός- είναι ορεινό και ήμιορεινό με τις υψηλότερες κορυφές Χιονίστρα (1.644μ) και Κορύλα (1.658μ) ΒΑ και Α της Παραμυθιάς. Η κοιλάδα της Παραμυθιάς είναι μια από τις μεγαλύτερες της Θεσπρωτίας και η σημαντικότερη οικιστική και πολιτιστική περιοχή στην Ήπειρο.
Η περιοχή είναι πλούσια σε κοιτάσματα Ουρανίου, (περιοχές Νεράϊδας, Μενίνας) μέτρησης 9.550 Μπεκερέλ ανά κυβικό μέτρο (όριο επιφυλακής 150 Μπεκερέλ) συνολικού αποθέματος τουλάχιστον 50.000 τόνων, τα οποία παραμένουν ανεκμετάλλευτα. (Εμπορική αξία αναλόγως πυκνότητας: 1.000 - 27.000 δολάρια Η.Π.Α. το γραμμάριο).^[1]

Εκδηλώσεις 

Σήμερα τα ήθη και τα έθιμα σώζονται αναλλοίωτα και χαρακτηριστικές είναι οι εκδηλώσεις στην μνήμη του Αγ.Δονάτου (30/4), το εβδομαδιαίο bazaar με την ονομασία Λάμποβος (1η Κυριακή κάθε Οκτωβρίου), οι αποκριάτικες εκδηλώσεις, οι εκδηλώσεις που γίνονται στην μνήμη 49 ηρώων που εκτελέσθηκαν κατά την διάρκεια της κατοχής, οι γιορτές Σουλίου στην μνήμη των ηρώων του 21 κ.α.

Ιστορία 

Τα αρχαιολογικά κατάλοιπα -λίθινα εργαλεία, κεραμική από την πεδιάδα της Παραμυθιάς, την πλουσιότερη περιοχή της Ελλάδας σε λίθινα εργαλεία χρονολογούμενα από τη Νεότερη Παλαιολιθική μέχρι την Εποχή του Χαλκού- επιβεβαιώνουν την αδιάκοπη κατοίκηση στο χώρο σε όλη τη διάρκεια της εποχής του Λίθου. Στην περιοχή Τσαρδάκια, νότια της σύγχρονης πόλης της Παραμυθιάς, η ύπαρξη πολυγωνικού τείχους και κιβωτιόσχημου τάφου της Ύστερης εποχής του Χαλκού είναι από τα λιγοστά δείγματα του Μυκηναϊκού πολιτισμού στη Θεσπρωτία. Κατά τους ιστορικούς χρόνους, στην ανατολική όχθη του Καλαμά, σε φυσικά οχυρούς λόφους ή πλαγιές από βουνά, δημιουργήθηκαν οχυρωμένοι οικισμοί (Πέντε εκκλησίες, Πετροβίτσα, Γκουσμπάνι, Πλακωτή, Καλλιθέα kλπ.), που έλεγχαν την κοιλάδα του Καλαμά. Την ίδια περίοδο αναπτύχθηκε σειρά οικισμών στις ανατολικές πλαγιές της κοιλάδας του Κωκυτού (Παραμυθιά, Ελέα, Αγ. Δονάτος Ζερβοχωρίου) κάποιοι λιγότεροι στη δυτική πλευρά της Κοιλάδας του Κωκυτού (Γκρίκα, Σεβαστό, Κυρά Παναγιά) και, τέλος, κάποιοι μικρότεροι στον ορεινό όγκο των βουνών της Παραμυθιάς (Σαλονίκη, Αγ. Κυριακή). Η περιοχή του Δήμου, που στο μεγαλύτερό της τμήμα καλύπτει την αρχαία Ελεάτιδα, όπου κατοικούσε το φύλο των Ελεατών Θεσπρωτών, ήταν από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του θεσπρωτικού χώρου και γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τους ελληνιστικούς χρόνους.
H Παραμυθιά από την δημιουργία της υπάγονταν στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Το 1330 βρίσκεται στην κυριαρχία Ιωάννη Β΄ Ορσίνη, Δεσπότη της Ηπείρου. Το 1337 ανακαταλήφθηκε από τον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου τον Ανδρόνικο Γ΄Παλαιολόγο και το 1349 βρίσκεται στην κυριαρχία του Στέφανου Δουσάν, Τσάρου των Σέρβων. Στα επόμενα χρόνια η Παραμυθιά μαζί με τις νότιες περιοχές των Ιωαννίνων καταλαμβάνεται από Αλβανούς φύλαρχους οι οποίοι ήταν χριστιανοί. Πιο συγκεκριμένα η Παραμυθιά και το Δέλβινο βρίσκονται στην κυριαρχία του ηγεμόνα Ιωάννη Σπάθα. Το 1367 η Παραμυθιά υποτάχθηκε από το Σέρβο ηγεμόνα των Ιωαννίνων Θωμά Πρελιούμποβιτς. Από το 1449 μέχρι στις 23 Φεβρουαρίου 1913 η Παραμυθιά βρίσκεται, μαζί με ολόκληρη την επαρχία της, στην κυριαρχία της Τουρκίας.
Σε όλη αυτή την χρονική διάρκεια οι Παραμυθιώτες δεν έπαψαν να αγωνίζονται κατά του κατακτητή. Μέχρι το 1604 δεν υπάρχουν στοιχεία για την ιστορική διαδρομή της Παραμυθιάς και της γύρω περιοχής. Τον Νοέμβριο του 1604 ο Μητροπολίτης Τρίκης Διονύσιος ο Φιλόσοφος βρίσκεται στο χωριό Χόϊκα Παραμυθιάς και συγκεντρώνει γύρω του αρκετούς χωρικούς στους οποίου μιλάει για λευτεριά και επανάσταση. Η προσπάθεια προδόθηκε ο δε Μητροπολίτης κατέφυγε στην Ισπανία. Το 1609 ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος επιστρέφει και έχοντας έδρα αυτή τη φορά, το μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου του Διχουνιού, που υπάγονταν στην επισκοπή Παραμυθιάς οργανώνει επανάσταση η οποία και γίνεται το 1611.Όμως και αυτή η προσπάθεια αποτυγχάνει με επακόλουθο τα αμέτρητα και απάνθρωπα δεινά για όλους τους. Τότε ακολούθησε η αναγκαστική αλλαγή θρησκεύματος των κατοίκων και οι διωγμοί τους συμβάλλοντας στην ίδρυση της Σουλιώτικης Συμπολιτείας.
Το 1812 με Σουλτανική έγκριση προσαρτώνται στα Ιωάννινα η επαρχία Παραμυθιάς, Φιλιατών και Μαργαριτίου, οι οποίες μέχρι τότε υπάγονταν στο Δέλβινο. Το 1831 λόγω της συμμετοχής των Μουσουλμάνων Τσάμηδων της Παραμυθιάς εναντίον των Σουλτανικών στρατευμάτων στη μάχη της Βελτίστας, δέχεται επίθεση του Ιμίν Πασά των Ιωαννίνων και πολιορκείται για δυο μήνες το κάστρο της. Ακολουθεί μεγάλη καταστροφή των περιουσιών των Παραμυθιωτών και εξορίζονται οι αρχηγοί τους στην Σόφια.
Οι Χριστιανοί κάτοικοι της Παραμυθιάς το 1854 παίρνουν μέρος στην επανάσταση της Ηπείρου και προσφέρουν έτσι νέες σελίδες στην ιστορία του τόπου τους. Πολλά υπέφεραν οι Παραμυθιώτες και οι γύρω περιοχές στα επόμενα χρόνια και ειδικότερα στον πόλεμο της Ελλάδος Τουρκίας το 1897. Από το 1908 η επαρχία Παραμυθιάς κατευθύνεται από τον Χριστιανικό πληθυσμό της πόλης, του Δημογέροντες, τον Μητροπολίτη και τους υπόλοιπους προκρίτους. Τα βουνά γεμίζουν με αντάρτικα σώματα και στις 23 Φεβρουαρίου 1913 η Παραμυθιά αποκτά επιτέλους την ελευθερία της. Την περίοδο της κατοχής (1941-1944) η Παραμυθιά όπως και όλη σχεδόν η Ελλάδα περνά νέα δεινά με αποκορύφωμα την εκτέλεση 49 προκρίτων στις 15 Αυγούστου 1943 από τους Γερμανούς και τις συμμορίες των Αλβανών Τσάμηδων.

Η Πνευματική και εμπορική Παραμυθιά 

Η Παραμυθιά για αιώνες ήταν μεγάλο κέντρο εμπορικής και οικονομικής δραστηριότητας. Επιπλέον έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση και πολιτιστική ανάπτυξη των κατοίκων της περιοχής.Το 1681 ιδρύεται η Δημόσια Ελληνική Σχολή με δαπάνες των πνευματικών αρχηγών της και των προκρίτων. Η σχολή αυτή μέχρι το 1750 και αργότερα μετά το 1842 που λειτούργησε ταυτόχρονα και Παρθεναγωγείο, περιλαμβάνεται από τον Ακαδημαϊκό Σπύρο Μελά, στις σχολές που συντήρησαν την Πνευματική Ελληνική Παράδοση κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας.Το 1919 ιδρύεται το Γυμνάσιο Παραμυθιάς το μοναδικό στην Θεσπρωτία μέχρι το 1944 περίπου στο οποίο φοιτούσαν μαθητές όχι μόνο από την Θεσπρωτία αλλά και από τις περιοχές Πρέβεζας και τα Ιωαννίνων. Το γεγονός αυτό από μόνο του φανερώνει την πολιτισμική ακμή της Παραμυθιάς η οποία πρωτοστατούσε στην τέχνη τα γράμματα και το εμπόριο. Σε αυτήν οφειλή σε μεγάλο βαθμό η Ήπειρος την πολιτισμική της κληρονομιά.

Δραστηριότητες εναλλακτικού τουρισμού 

Η Παραμυθιά και η ευρύτερη περιοχή, προσφέρουν στον επισκέπτη, μια σειρά από δραστηριότητες εναλλακτικού τουρισμού. Πεζοπορία, extreme games, επισκέψεις σε περιοχές με αρχαίο και ιστορικό ενδιαφέρον είναι ορισμένες μορφές εναλλακτικού τουρισμού που βρίσκονται στην διάθεση του επισκέπτη της περιοχής. Ο αγροτουρισμός είναι μια εναλλακτική μορφή τουρισμού για τη διατήρηση και τη προβολή της παραδοσιακής και αγροτικής ζωής της Ελλάδας. Η Παραμυθιά είναι μια αγροτική περιοχή που κρατάει αναλλοίωτες τις παραδώσεις και είναι χαρακτηρισμένη σαν παραδοσιακός οικισμός. Ακολουθεί μια σύντομη περιγραφή των δραστηριοτήτων που μπορεί να εκμεταλλευτεί ο επισκέπτης της Παραμυθιάς.
Trekking Ευρωπαϊκό μονοπάτι μεγάλων διαδρομών Ε6 Στην Παραμυθιά μπορείτε να εκμεταλλευτείτε το Ευρωπαϊκό μονοπάτι μεγάλων διαδρομών Ε6 για πεζοπορία σε μονοπάτια και δασικούς δρόμους. Το μονοπάτι διασχίζει την Παραμυθιά και την οροσειρά Γκορίλα, δίνοντας σε όλους την δυνατότητα να θαυμάσουν την ομορφιά ενός διεθνώς αναγνωρισμένου μονοπατιού. Αρχή του είναι η πρωτεύουσα του νόμου, η Ηγουμενίτσα και, όσο αφορά την Ήπειρο, καταλήγει στην Δωδώνη του νόμου Ιωαννίνων. Εξερεύνηση περιοχών με πυκνά δάση και ξεχασμένα χωριουδάκια.
Trekking Μονοπάτι Γκορίλα - Αγίου Αρσένη Δεύτερη αξιόλογη διαδρομή είναι αυτή της οροσειράς Γκορίλα. Σε υψόμετρο 1.658μ., ο Γκορίλας είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Θεσπρωτίας. Μπορεί κανείς να τον επισκεφθεί από την πλευρά της Παραμυθιάς αλλά και από την Αγία Κυριακή. Από την Παραμυθιά, μπορείτε να επιλέξετε την διαδρομή είτε μέσα από την πόλη της Παραμυθιάς είτε από την περιοχή του Κάστρου της Ελέας. Από σηματοδοτημένο μονοπάτι φτάνει κανείς στην σπηλιά του Αγίου Αρσένη. Στο εσωτερικό της σπηλιάς υπάρχει μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στην μνήμη του Αγίου. Το συγκεκριμένο σημείο χρησιμοποιείται και ως σημείο κατασκήνωσης και προσφέρει θέα σε όλο τον κάμπο της Παραμυθιάς. Στο δεύτερο μισό της διαδρομής, αν επιλέξετε την πρώτη εναλλακτική, περνάτε από το σημείο απογείωσης των αεροπτεριστών παραπέντε του Αεραθλητικού συλλόγου Παραμυθιάς. Επιλέγοντας τη δεύτερη εναλλακτική διαδρομή εκμεταλλεύεστε την γνωριμία με την περιοχή της αρχαίας Ελέας και του Κάστρου που διασώζεται έως και σήμερα.
Trekking Διαδρομη Σκάλα Τζαβελαίνας-Σούλι Σκάλα Τζαβελαίνας-Σούλι. Μια διαδρομή μέτριας δυσκολίας, 4ωρη, με θεά τον ποταμό Αχέρων και προορισμό το ακροπύργιο του ελεύθερου Ελληνισμού κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Ιππασία στο όρος Γκορίλα στο ποταμό Κόκκυτο κ.α. Μικρές διαδρομές σε μονοπάτια και όμορφα δάση. Αρχαίο κάστρο Παραμυθιάς, αρχαίο κάστρο Ελέας, Κάμπος Παραμυθιάς, χωριά ορεινής Θεσπρωτίας κ.α.
River Trekking στον Αχέροντα Πεζοπορία σε μονοπάτια όχθες και σε ορισμένα σημεία μέσα στο ποταμό Αχέροντα. Βατή διαδρομή που αρχίζει από την Γλυκή με προορισμό τις πηγές προς τα χωριά Σουλίου. Δυνατότητα μετάβασης και στις 2 όχθες, μιας και το ποτάμι σε αρκετά σημεία είναι ρηχό. Για αρκετά μεγάλη απόσταση έχετε εύκολη πρόσβαση στις κοινοτικές οδούς.
Canyoning στα στενά του Αχέροντα Διάσχιση φαραγγιών περπατώντας και χρησιμοποιώντας σχοινιά στους κάθετους βράχους και σε σημεία που σχηματίζονται μικροί καταρράκτες. Αχέροντας-Ντάλας 2-3 ώρες, εύκολο χωρίς ραπέλ.
Rafting, Kayak & Canoe-Kayak στον Αχέροντα Κατάβαση ποταμού με φουσκωτή βάρκα, μονοθέσια, διθέσια έως και 8θέσια μέσα, αλλά και με canoe. Το πλήρωμα αποτελείται από 6 έως 8 κωπηλάτες. Για αρχάριους, ο Αχέροντας είναι το ιδανικό μέρος μιας και υπάρχουν οργανωμένες επιχειρήσεις που προσφέρουν τον κατάλληλο εξοπλισμό για τις διαδρομές, αλλά και επαγγελματίες οδηγούς. Extra διαδρομή Αχέρων Σερτζιανά-Γλυκή 12 χλμ, 4ου βαθμού δυσκολίας ενώ στον Καλαμά (Βροσινά-Πλακωτή) 15 χλμ, 1ου βαθμού.
Mountain Bike στο όρος Κορίλα Διαδρομές σε μονοπάτια και όμορφα δάση. Αρχαίο κάστρο Παραμυθιάς, χωριά ορεινής Θεσπρωτίας κ.α. Οι θαυμάσιοι επαρχιακοί δρόμοι, πνιγμένοι στο πράσινο και τα αρώματα των βοτάνων και των λουλουδιών, όχι απλώς προσφέρονται, αλλά μπορούν να εξασφαλίσουν καταπληκτικές εμπειρίες στο λάτρη του mountain bike.
Parapente. Πτήσεις με αλεξίπτωτο πλαγιάς. Το αλεξίπτωτο πλαγιάς, ή αλλιώς Parapente από τη γαλλική του σύνθετη ονομασία (para- από το parachute=αλεξίπτωτο και pente=πλαγιά) είναι ένα σπορ με αρκετούς υποστηρικτές. Πτήσεις από τον Ορειβατικό Φυσιολατρικό & Αεραθλητικό σύλλογο Παραμυθιάς από την πλευρά του όρους Γκορίλα.
Παρατήρηση φύσης - Survival Η γνωριμία με τη φύση και η εξερεύνηση βιοτόπων μεμονωμένα ή χωρίς συνοδεία από ειδικούς συνοδούς περιβαλλοντολόγους, είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσετε μοναδικά τοπία και σπάνιες μορφές ζωής, ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες, τοπικές παραδόσεις. Μπορεί να γίνει όλες τις εποχές εκτός εάν επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες.
Στίγμαπροσανατολισμός - Orienteering Ομαδική δραστηριότητα με στόχο να βρεθεί ένα καθορισμένο σημείο σε υπαίθριο χώρο και σε συγκεκριμένο χρόνο με πυξίδα και χάρτη. Δεν απαιτείται κάποιο ιδιαίτερο προσόν,καλύτερα να γίνεται στο δάσος όλες τις εποχές του χρόνου
Θρησκευτικός Τουρισμός Περιήγηση σε μια σειρά από σημεία με θρησκευτικό ενδιαφέρον. Ναοί και μοναστήρια χτισμένα σε ρυθμό βυζαντινό, βασιλικής και Ελλινιστικού, είναι διάσπαρτα σε όλη την έκταση του Δήμου. Ο Βυζαντινός ναός της Παναγίας της Παραμυθιάς (Κοίμησης της Θεοτόκου), ο Μητροπολίτικος ναός του Αγίου Δονάτου, ο ναός του Προδρόμου Ιωάννη, η Παναγία η Λαμποβίθρα, ο ναός της Αγίας Κυριακής, ο ναός της Αγίας Σοφίας, η σπηλιά του Αγίου Αρσένη, ο Ναός του Αγίου Ηλία, ο ναός της Αγίας Μαύρας, είναι ορισμένοι από τους χαρακτηριστικούς χώρους λατρείας του Ορθόδοξου Χρηστιανισμού. Στις ημέρες όπου εορτάζονται οι χάρες των Αγίων, διοργανώνονται πανηγύρια σε συνέχεια της θρησκευτικής τελετές.

Read more »

Ο ΓΡΑΜΜΟΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

ΡΑΜΜΟΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ (ΠΗΓΗ : Mountain Vacation )

Γράμμος είναι το τέταρτο υψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο ,τον Σμόλικα και τον Βόρα, με την κορυφή του να φτάνει σε υψόμετρο 2.520 μέτρα. Ο όγκος του βρίσκεται στα ελληνοαλβανικά σύνορα και καταλαμβάνει

το βορειοανατολικό τμήμα του νομού Ιωαννίνων, το νοτιοδυτικό του νομού Καστοριάς όσο και ένα τμήμα της νοτιοανατολικής Αλβανίας . Στα ανατολικά του από την ελληνι...κή πλευρά περικλείεται από τον Σμόλικα και το Βόιον. Ουσιαστικά είναι τμήμα της ευρύτερης οροσειράς της Πίνδου που καταλαμβάνει ολόκληρη την δυτική Ελλάδα.

Είναι σκεπασμένος από πυκνά δάση και από αυτόν ξεκινούν πολλά υδάτινα ρεύματα. Ιστορικά, στον Γράμμο εκτυλίχθηκε κατά το 1948-1949 η τελική και σκληρότερη φάση του Ελληνικού εμφυλίου, που οδήγησε στην οριστική ήττα του Δημοκρατικού Στρατού από τον Εθνικό Στρατό.

Σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία , στην περιοχή του Γράμμου ενδημούν τρία σημαντικά επιδημητικά αρπακτικά : ο Χρυσαετός , ο Πετροκότσυφας και η Χαμοκελάδα.

Από τον Γράμμο πηγάζουν οι ποταμοί Αλιάκμονας και Σαραντάπορος. Στην περιοχή κυριαρχούν βραχώδεις ορθοπλαγιές, ψηλές και εντυπωσιακές κορυφές, μόνιμοι και ορμητικοί χείμαρροι, πολλές πηγές και ορεινές λίμνες. Σε υψόμετρο 2350 μ., ψηλότερα από κάθε άλλη στην Ελλάδα, βρίσκεται η αλπική λίμνη του Γράμμου. Η εμφάνιση ενός χαρακτηριστικού πετρώματος, του σερπεντίνη καθώς και η παρουσία πολλών επιφανειακών νερών ευνοούν την ανάπτυξη πολλών ενδημικών και σπάνιων ειδών χλωρίδας.

Ο συνδυασμός της ποικιλομορφίας του ανάγλυφου, των ιδιαίτερων γεωλογικών σχηματισμών που αποκαλύπτονται σε διάφορα σημεία, των περιορισμένων σχετικά ανθρώπινων δραστηριοτήτων, κυρίως στα ορεινά, και της δράσης των ποταμών του στην πεδινή περιοχή, καθιστούν το ορεινό συγκρότημα του Γράμμου ιδανικό βιότοπο για τη διαβίωση σημαντικών αλλά και σπάνιων ειδών της πανίδας όπως είναι η αρκούδα, ο λύκος, το αγριόγιδο, η βίδρα, ο αλπικός τρίτωνας και της ορνιθοπανίδας όπως ο χρυσαετός, ο ασπροπάρης κ.ά.

Η αναγνώριση της οικολογικής αξίας του Γράμμου και της αναγκαιότητας διατήρησης και αειφορικής διαχείρισής του, οδήγησε στην ένταξη της περιοχής στο δίκτυο των Σημαντικών Περιοχών για τα Πουλιά και στο δίκτυο Natura 2000. Η περιοχή αναγνωρίστηκε από το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την αρκούδα ως μία από τις σημαντικότερες περιοχές για το είδος

• Γράψτε ένα σχόλιο...

Read more »

TO ΔΙΣΤΟΜΟ !!!!!!!!!!!!!!!

10η Ιουνίου του 1944 … Μέρα Μνήμης!

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός. ΣΤΗΝ ΖUGKLA .GR
e-mail: prevejohn@yahoo.gr
www.prevenios.com

Χθες συμπληρώθηκαν εξήντα οχτώ χρόνια από την 10η Ιουνίου του 1944, όπου στο Δίστομο του νομού Βοιωτίας έγινε κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο μια εκ των μεγαλύτερων σφαγών αμάχων από τις στην Ελλάδα Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.
Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων.
Ναι από τους Γερμανούς αυτούς τους παγκόσμιους υπανθρώπους και τρομοκράτες οι οποίοι και σήμερα προσπαθούν να καθυποτάξουν για 3η φορά ολόκληρη την Ευρώπη όχι με μάχη σώμα με σώμα (όπου πάντα χάνουν) αλλά με οικονομικό πόλεμο μια και τόσα χρόνια δημιούργησαν στην πατρίδα μας τους σύγχρονους “εφιάλτες” του δικομματισμού τους οποίους κρατούν στο χέρι , αφού τους δωροδόκησαν, τους έδωσαν μίζες μέσω τον εξοπλισμών αλλά έγιναν και χορηγοί σε κάποιους λόγω “εκτίμησης”!!!.
Για αυτό στις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα πρέπει να αποτελειώσουμε τους σύγχρονους δωσίλογους και προδότες οι οποίοι αφού υπέγραψαν τις επιστολές τις υποταγής και του “Ναι σε όλα” (στην σύγχρονη απόγονο των Es-Es την κ. Μέρκελ και το σκουλήκι που ονομάζεται Σόιμπλερ) τώρα μας μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση και για συνευθύνη!
Δώστε τους το μάθημα που τους αξίζει έχοντας στο μυαλό σας τους 300 του Λεωνίδα, το Κολοκοτρώνη αλλά και τους παππούδες μας που άφησαν τα κόκαλα τους στις χιονισμένες οροσειρές της Πίνδου το 40 και μετά στους δρόμους της Αθήνας από τα πυρά των Γερμανών ή την πείνα!
Τώρα δεν μας απειλούν με βόμβες και ριπές από αυτόματα όπλα αλλά μας βομβαρδίζουν από τα τηλεπαράθυρα των πρακτόρων και των χαφιέδων τους με εκβιαστικά και τρομολαγνικά σενάρια θέλοντας να μας αρπάξουν την ψήφο μας για να παραγράψουν τις ποινικές και πολιτικές τους ευθύνες αλλά και για να ολοκληρώσουν την εξαθλίωση μας.
Κλείστε τα τηλεπαράθυρα που έκαναν επί μέρες μείζον θέμα (στημένο κατά την γνώμη μου) τα χαστούκια και τους “ευπρεπείς” διαλόγους μεταξύ μελών του “μπουρδέλου” (όπως το κατάντησαν κοινοβουλίου) αγνοώντας τα καθημερινά “μπούκα” των ληστών στα σπίτια και τις περιουσίες μας, την αγωνία των αρρώστων που δεν βρίσκουν τα φάρμακα τους, την απελπισία των ανέργων που κάθε μέρα βλέπουν να μεγαλώνει η πολυπληθείς παρέα τους (έχουν φτάσει 1.100.000 επίσημα αλλά σίγουρα ξεπερνούν το 1.500.000) αλλά και το άδοξο τέλος των αυτοχείρων οι οποίοι λυγίζουν από τα οικονομικά τους προβλήματα.
Ολοκληρώστε αυτό που “σοφά” πράξατε στις εκλογές της 6ης Μαΐου στέλνοντας τους εκεί που τους αξίζει δηλ. κάποιους στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και άλλους στην … Φυλακή!

Read more »

ΠΩΓΩΝΙ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

                                                 ΤΟ ΠΩΓΩΝΙ ΣΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟ ΓΟΡΜΟ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Πωγώνι είναι ιστορική περιοχή της Ηπείρου. Περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό χωριών, από τα οποία μερικά βρίσκονται στο έδαφος της Αλβανία
...
Γεωγραφία

Η επαρχία του Πωγωνίου βρίσκεται στα βορειοδυτικά του Νομού Ιωαννίνων και οριοθετείται γεωγραφικά από τη Νεμέρτισκα (2.209μ.) στα Βόρεια, τα όρη Τσαμαντά (1.826μ.) στα Νότια, τον Κασιδιάρη (1.329μ.) και το κάτω τμήμα του ποταμού Γορμού στα Ανατολικά και τον Μακρύκαμπο (1.672μ.) στα Δυτικά.
Χωριά

Αποτελείται από 33 χωριά που συνολικά καταλαμβάνουν μια έκταση 498 τ.χλμ. Τα χωριά αυτά είναι τα εξής: Αγία Μαρίνα, Άγιος Κοσμάς, Αργυροχώρι, Βασιλικό, Βήσσανη, Δελβινάκι, Δημοκόρη, Δολό, Δρυμάδες, Ζάβροχο, Κακόλακκος, Καστάνιανη, Κάτω Μερόπη, Κεράσοβο, Κεφαλόβρυσο, Κρυονέρι, Κτίσματα, Λάβδανη, Λίμνη, Μαυρόπουλο, Μερόπη, Ορεινό-Ξηρόβαλτο, Παλαιόπυργος, Περιστέρι, Ποντικάτες, Πωγωνιανή, Ρουψιά, Σταυροσκιάδι, Στρατίνιστα, Τεριάχι, Φαράγγι, Χαραυγή, Ωραιόκαστρο.[εκκρεμεί παραπομπή]

Ένα τμήμα του (περιοχή Μολυβδοσκέπαστης) υπάγεται σήμερα στην Κόνιτσα, ενώ ένα άλλο (Χλωμό, Πολυτσιάνη κα) στην Αλβανία. Κάποιες ομάδες χωριών, παρόλο που έχουν ενσωματωθεί σε αυτό, ανήκουν ιστορικά σε άλλες ενότητες πχ Χρυσόδουλη, Μαυρόπουλο, Κτίσματα στη Δρόπολη, ενώ ορισμένα γειτονικά χωριά παρουσιάζουν έντονες επιρροές από αυτό π.χ Παρακάλαμος, ΑΝΩ ΡΑΒΕΝΙΑ , Δολιανά, Γεροπλάτανος κα.
Αρχιτεκτονική

Οι όποιες κατασκευές στο χώρο ακολουθούν το γενικό ηπειρωτικό αισθητικό και πολιτισμικό πρότυπο. Τυχόν διαφορές οφείλονται μόνο στα διαθέσιμα υλικά (πχ είδος και χρώμα πέτρας).
Επαγγέλματα

Κύρια γεωργοκτηνοτρόφοι αρχικά οι κάτοικοι-μετακινούμενοι όχι τόσο σε μεγάλες αποστάσεις αλλά από χαμηλότερα σε ψηλότερα υψόμετρα στην ίδια γεωγραφική περιοχή –εξάσκησαν στη συνέχεια διάφορα επαγγέλματα. Πιεζόμενοι κύρια από την σταδιακή τσιφλικοποίηση της περιοχής, ταξιδεύουν σε διάφορες πόλεις των Βαλκανίων (κυρίως Κωνσταντινούπολη και Βλαχία) ως πλανόδιοι τεχνίτες (βαρελάδες, ασβεστάδες, χασάπηδες, τσαρουχάδες κλπ) και στη συνέχεια ως έμποροι. Παρουσιαζόταν μάλιστα μια επαγγελματική εξειδίκευση κατά χωριό.
Πολιτισμός

Το θέμα της ξενιτιάς που βιώθηκε τόσο έντονα από τους ανθρώπους του Πωγωνίου κυριαρχεί στα τραγούδια τους και συχνά συγχέεται με το μοιρολόι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πολυφωνικό Πωγωνήσιο τραγούδι που αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στην Ελληνική μουσική παράδοση.[1]
Σήμερα

Τα τελευταία χρόνια, καταβάλλονται προσπάθειες για την τουριστική ανάπτυξη του Πωγωνίου

Read more »