Ο ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ TV

Καλέ, ερωτεύτηκα το Σουλεϊμάν το μεγαλοπρεπή!

Written by Βασιλική Πιτούλη   www.vasilikipitouli.gr

Thursday, 13 September 2012 05:46

Λοιπόν, τώρα που τέλειωσε οριστικά το καλοκαίρι, και δολοφονήθηκε από τις πρώτες ψιχάλες της βροχής (καλέ, ποιήτρια είμαι, η γυναίκα;) τώρα που μας μπήκε για τα καλά το φθινόπωρο, να το πάλι το Βούκινο ανάμεσά μας. Να ζήσουμε να το χαιρόμαστε. Λοιπόν, είπα ν’ αρχίσω να σας λέω για έναν έρωτα που μου καρφώθηκε πρόσφατα. Ο έρως αυτός είναι κομμάτι αλλόφυλος, πειράζει; Γλυκά μου, ο έρως φυλές δεν κοιτά. Ούτε θρησκείες. Γιατί δε σας το είπα και το άλλο: ο έρως είναι και αλλόθρησκος. Είναι ισλάμ αναντάμ παπαντάμ, που λένε. Καθόμουν που λέτε μπροστά στην τιβί και νιώθω να με χτυπάει ένας ντουβρουτζάς, ένα πράμα. Πω πω, πού τις βρίσκω τις λέξεις. Ανατρέχω στον Ηλία Πετρόπουλο. Ανοίγω τις ματούκλες μου και βλέπω στο γυαλί ένα Σουλεϊμάν να, μετά συγχωρήσεως. Αναρωτιέμαι, καλέ, από πού ξεφύτρωσε αυτός; Είναι ο μεγαλοπρεπής, παρακαλώ! Απαιτώ να τον σέβεστε. Θα θυμάστε βέβαια ότι είμαι δασκάλα. Όχι η δασκάλα του έρωτα, όχι, όχι, καθόλου. Δασκάλα σε διάφορες επιστήμες, δεν είναι ανάγκη να αποκαλύπτουμε και τα μυστικά του επαγγέλματος. Αποφάσισα λοιπόν να σας κάνω μάθημα, χρυσά μου, για το Σουλεϊμάν το μεγαλοπρεπή. Αφού άλλοι έχουνε αναλάβει να σας κάνουν άλλα μαθήματα… Ποια; Ε, όχι και ότι δεν ξέρετε. Με κοροϊδεύετε; Έχουν αναλάβει να σας μάθουν πώς μπορεί κανείς να ζει με πεντακόσια ευρώπουλα βασικό μισθό και να πληρώνει στο κράτος πανάκριβο χαράτσι για το σπίτι του μέσω ΔΕΗ η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, μας έχει αλλάξει κανονικά τα φώτα. Και δεν της φαινότανε! Το μάθημα εκείνο που λέει πώς μπορεί η Ελλάδα να αποκτήσει μισθούς Βουλγαρίας και τιμές προϊόντων από Βρυξέλες και πάνω, το ξέρετε; Τώρα θα το εμπεδώσετε! Ή το άλλο, τώρα που θα φορολογηθούν οι καταθέσεις των πονηρών στην Ελβετία, το πήρανε πρέφα εγκαίρως οι πονηροί (σιγά που δε θα το μαθαίνανε) και άρχισαν κιόλας να φεύγουν από κει, αναζητώντας νέους φορολογικούς παράδεισους. Ο κλέψας του κλέψαντος, το εθνικό μας σπορ. Η μίζα, της μιζούλας, την μίζα, ώ μίζα. Είναι πολλά τα λεφτά, Άκη! Ε, για τέτοια μαθήματα σας ομιλώ. Το μάθημα το δικό μου θα είναι άλλης φύσεως. Ιστορικόν, παρακαλώ, διότι όποιος δεν κατέχει ιστορία, έχει την τύφλα του. Νέοι μου, γέροι μου, όλοι τέλος πάντων, μάθετε ιστορία, παρακαλώ. Να, εγώ αυτό το θεάρεστο έργο διεκδικώ να αναλάβω. Να μαθαίνω στους Έλληνες την ιστορία τους, αλλά όχι όπως τη λένε τα επίσημα βιβλία. Με έναν αλλιώτικο, χιουμοριστικό τρόπο. Ο Σουλεϊμάν που λέτε, καλή του ώρα, (είναι βέβαια πεθαμένος, αλλά σε λεπτομέρειες θα κολλάμε τώρα;) πρέπει να ήταν ομορφάντρας. Φωτογραφία του δεν έχω δει γιατί τότε ακόμη δεν είχε ανακαλυφτεί αυτή η τέχνη, αλλά να, κάτι μου λέει πως το Σουλεϊμάν ήταν αρκούντως όμορφο. Τα μυρίζομαι εγώ κάτι τέτοια. Ήταν ευειδές, το άτιμο, και νομομαθές επίσης, τόσο που οι Τουρκαλάδες (μετά συγχωρήσεως) έτσι τον αποκαλούν: Ο Σουλεϊμάνης ο νομοθέτης. Ήταν καλό, ήταν γλυκό, είχε τις χάρες όλες. Γι αυτό ίσως τον λιμπίστηκε ο Αντένα και τον έκανε σίριαλ – τον έκανε, τρόπος του λέγειν, μάλλον από την Τουρκιά τον αγόρασε. Οι Τούρκοι εξάγουν τον Σουλεϊμάνη κι εμείς τη φτώχια μας. Έτσι μπράβο παιδιά, να βλέπουμε όλοι τουρκικά σίριαλ να μορφωνόμαστε. Επανέρχομαι στο Σουλεϊμάνη. Θα σας εξηγήσω γιατί τον ερωτεύτηκα. Κατ’ αρχήν, γεννήθηκε το 1493. Λίγο το ’χεις; Σαράντα χρόνια ακριβώς μετά την Άλωση. Μη με ρωτήσετε ποια άλωση, και εξοργιστώ. Καλέ, την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, που έκτοτε οι Τούρκοι τη λένε Ισταμπούλ. Ξέρετε πώς προέκυψε αυτή η ονομασία; «Πού θα πας;» ρωτούσανε ο ένας τον άλλον. «Εις την Πόλιν, εις την Πόλιν» έγινε η Πόλις Ισταμπούλ, και φάγαμε εμείς τον πούλον. Πω πω, τι ξεστομίζω η γυναίκα. Πιπέρι χρειάζομαι στη γλώσσα, για να συνετιστώ. Τότε που λέτε, την Κωνσταντινούπολη την αλώσανε οι Τουρκαλάδες, σφάξανε όλο τον πληθυσμό, και … αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ο Σουλεϊμάνης. Ο οποίος, εκτός από νομομαθής, ήταν και λίγο μοβόρος. Είχε επεκτατικές βλέψεις, για να το πω πιο κόσμια. Ξεχύθηκε με τα στρατά του να κατακτήσει τον κόσμο ολάκερο. Έφτασε απόξω από τη Βιέννη, να την αλώσει κι αυτή. Ναι, καλέ, να μη σώσω. Αν δεν είχανε αντισταθεί σθεναρά ο αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Κάρολος και ο αρχιδούκας Φερδινάνδος, τώρα δε θα υπήρχε Βιέννη όπως την ξέρετε. Όλη η κεντρική Ευρώπη θα ήταν χανουμάκια, και θα χορεύανε το χορό της κοιλιάς. Ο μοβόρος κατακτητικός Σουλεϊμάνης, αφού έφαγε τον πούλον εις την Βιέννην, έχαψε το Βελιγράδι, ναι καλέ, εδώ στη γειτονιά μας, το σέρβικο. Έχαψε και τη Ρόδο, την ελληνική. Έχαψε την Ουγγαρία στην Ευρώπη, τη Γεωργία στην Ασία, και θα είχε χάψει τα λυσακά του, αν δεν τον έβρισκε κάποτε κι αυτόν ο θάνατος. Εδέησε να τα τινάξει το 1566. Θεός σχωρέσ’ τονε, να ζήσουμε να τον θυμόμαστε, και να του κάνουμε και κόλυβα, γιατί με τόσες σφαγές, συγγνώμη, κατακτήσεις, θα χρειάζεται πολλά κόλυβα εκεί που βρίσκεται για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του. Στο μεταξύ είχε ερωτευτεί, βεβαίως βεβαίως, μια χριστιανή δούλη, τη Ρωξελάνθη, και την ανέβασε στο θρόνο με το όνομα Χουρέμ. Όχι, παίζουμε. Και μαζί της σκάρωσε και ένα σκασμό παιδιά. Όλα αυτά τα μοβόρικα και ερωτικά με κάνανε, σας ορκίζομαι, να τον ερωτευτώ. Και ζηλεύω αυτή τη σκύλα τη Χουρέμ που τα βρήκε όλα έτοιμα στη ζωή της, έναν Σουλεϊμάνη με το θρόνο στα πόδια της, κι εγώ δουλεύω σαν την κολασμένη για να βγάλω ένα πενιχρό ψωμί. Και μη σας δω να στρώνεστε στην τηλεόραση για να δείτε το Σουλεϊμάνη, γιατί με αυτά τα αίσχη μείνανε άνεργοι όλοι οι Έλληνες ηθοποιοί. Γιούργια!