47 μέρες

47η μέρα απεργίας των εργαζόμενων στην Χαλυβουργία.
Εκεί που λιώνουν το μέταλλο δοκιμάζεται σκληρά η αντοχή 400 οικογενειών που σιτίζονται και καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες τροφοδοτούμενοι από την αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων που συμπαρίστανται με κάθε τρόπο σε κάποιους ανθρώπους που ξαφνικά ΕΣΠΑΣΑΝ τα προσωπικά τείχη των στενών τους συμφερόντων, από το "εγώ" πέρασαν στο "εμείς" και δίνουν τον αγώνα για τους 31 απολυμένους συναδέλφους τους....
'Εξω από το εργοστάσιο κάθε μέρα στήνονται συσσίτια...
Μέσα πέφτουν μηνύσεις για καταπάτηση "ιδιωτικού" χώρου, απειλές, εκβιασμοί...
Και πλησιάζουν Χριστούγεννα...
Και πλησιάζουν και τα χειρότερα....
Υπάρχει όμως και ένα έστω ελάχιστο φως στο σκοτάδι αυτής της εικόνας...
Κάποιοι μόλις ξύπνησαν από τον ΛΗΘΑΡΓΟ.....
Κάποιοι καταλαβαίνουν μόλις τώρα ότι χωρίς να δώσουμε τα χέρια αλυσίδα δεν γίνεται...
Στις άκαπνες φάμπρικες αρχίζει να κτυπάει ξανά η καρδιά της ενότητας της πάλης και της αναγκαιότητας το "ΕΓΩ" να γίνει"ΕΜΕΙΣ"
Το ίδιο συμβαίνει και στην δεινά δοκιμαζόμενη αγορά που παρά την "εορταστική" περίοδο επικρατεί νέκρα δυσοίωνη...
Το ίδιο συμβαίνει και σε όλους τους παραγωγικούς τομείς
Η εποχή της ευδαιμονίας έχει τελειώσει.
Ο καθένας ας το εκτιμήσει όπως νομίζει και ας το δει μέσα από το δικό του πρίσμα...

lucinarizzoti@hotmail.gr