ΜΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ

Είναι άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων .
 Αγαπούν την ζωή , αγωνίζονται γι`αυτήν καθημερινά , ο καθένας με τον τρόπο του .
Κοινός παρονομαστής όλων η επιβίωση , με τα δύσκολα σημερινά δεδομένα .
Υπάρχουν μέρες που κάποιοι σκέφτονται αισιόδοξα " θα φτιάξουν όλα " λένε .
Υπάρχουν και οι απαιδιόδοξοι που δεν βλέπουν  " φώς στο τούνελ "
Υπάρχουν αυτοί που λένε όπως ενα παλιό τραγούδι " τ` απόγευμα της Κυριακής
δεν ήξερα τι κάνω , δεν ήθελα ούτε να ΖΩ μα ούτε να ΠΕΘΑΝΩ ".
Είναι όμως και κάποιοι που δεν θα ήθελαν να γεννηθούν κάν .
Αυτό μας γράφει σε ένα ωραίο στίχο της η Σοφία Μαρκοπούλου .

 

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΤΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΓΕΝΝΙΟΜΟΥΝ

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΗΡΧΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ

ΝΑ ΖΟΥΣΑ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

 ΕΝΟΣ ΔΕΙΛΟΥ ΠΟΙΗΤΗ.......

ΕΚΕΙΝΟΣ ΝΑ ΜΕ ΕΙΧΕ ΦΤΙΑΞΕΙ ΠΛΑΣΜΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ

ΣΑΝ ΟΠΤΑΣΙΑ ΑΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ

ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΝΑ ΜΕ ΤΑΙΡΙΑΖΕ ΜΕ ΠΕΝΝΑ

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ........

ΜΑ ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΩ ΖΩ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΩ

 ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΜΠΝΕΩ ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΙΗΤΗ

ΜΟΝΑΧΑ ΜΟΥΤΖΟΥΡΩΝΩ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΝΘΕΤΩ ΜΟΝΑΧΗ ........

Posted in: ΠΟΙΗΜΑ