TI ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ..

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου 2012, 18:44

Θα μου πεις τώρα "πας και κάνεις ανάρτηση τέτοια ώρα;;;;;

Δεν βαριέσαι....

Μια αρένα είναι εδώ με τα όλα της...

Με οπαδούς. Ορκισμένους εχθρούς. Νάρκισσους. Ιθαγενείς. Επισκέπτες. Ράθυμους. Αγενείς. Ευγενείς. Κοινωνικούς. Με ταξική συνείδηση. Αταξικούς. Πολιτικοποιημένους. Απολιτίκ...

Από όλα έχει ο μπαχτσές...

Δεν θα έχει μείνει κανείς που να μην άκουσε πως θα είναι το αύριο το δικό μας και των παιδιών μας. Σε αγορά εργασίας, σε επίπεδο προσωπικό, σε επίπεδο γενικό. Από το μέρος στο όλον και αντίστροφα...
Σιχαίνομαι την "πατρίδα" το κράτος δηλαδή που εμείς οι ίδιοι επιτρέψαμε να το απαρτίζει και που με το άνοιγμα των ματιών μου κάθε πρωί, με τρομάζει, με απειλεί, με κονιορτοποιεί, με αλλοτριώνει, με μεταβάλλει σε ένα φοβικό ον έτσι που να μην μου θυμίζω σε τίποτα τον εαυτό μου...

Όμως το να θέλεις να αλλάξεις κάτι, έστω και ελάχιστα, το να έχεις ανάγκη να ξαναγυρίσει ο τροχός είναι σαν χούϊ....Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά αυτό...

Η σιωπή και η αποστασιοποίηση "βολεύει"....

Για λίγο όμως...

Κάποια στιγμή ξυπνάς και βλέπεις να έχουν χαθεί από τα χέρια σου, από τη ζωή σου, από το οπτικό σου πεδίο, από την ψυχή σου, πράγματα, άνθρωποι, καταστάσεις, στόχοι που τους είχες υποτιμήσει. Τους θεώρησες κάποτε δεδομένους και τους ξέχασες στο ράφι να σκονίζονται...

"Παίζει" και η εδώ μέσα "αρένα" σ΄αυτό το σκηνικό.. Τι να κάνεις τρεις και ο κούκος, με άδεια κερκίδα;

Λέω να το "πάρουμε αλλιώς"...

Και το λέω γιατί είδα (ίσως το δουν και άλλοι η μπορεί και να το βλέπουν ήδη...) ότι κάτω από την μαύρη τρύπα, υπάρχει και άλλη. Πιο μαύρη. Και μετά άλλη και άλλη.

Το να φεύγεις δεν είναι πολύ δύσκολο. Ιδιαίτερα όταν νιώθεις ότι σε πούλησαν, σε διέψευσαν, σου πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, σε στήσανε στον τοίχο για την πλάκα τους, παίξανε ζαριές στην πλατούλα σου και συ σαν καρατέτοιος, πίστευες ότι σου λέγανε και κατάπινες αμάσητα ότι σε ταϊζανε...

Το να γυρίζεις πίσω είναι το μεγάλο ζόρι..

Το να δεις τα αποκαϊδια και το "τίποτα".. Το να μην έχεις τίποτα να πεις, τίποτα να απαιτήσεις, τίποτα να επιθυμείς, παρά μόνον το να ξαναφύγεις και να εξαφανιστείς από έναν τόπο, μια χώρα, έναν λαό που αλλιώς τον είχες μετρήσεις γιατί σου έδειχνε "αλλιώς" και συ τον μέτρησες "δικό" σου..

Σε λίγο θα κάνω χάζι....

Τα "κουλά" σχόλια..

Ακόμα και από την απόλυτη σιωπή και έλλειψη ενδιαφέροντος...

Δεν βαριέσαι..

Εγώ θα έχω πει ότι ήθελα. Το να φεύγεις είπαμε! Είναι εύκολο σχετικά. Το να γυρίζεις πίσω και να βλέπεις τα αποκαϊδια των όσων πίστευες είναι το χοντρό "λούκι" και το μεγάλο ζόρι... Και πολύ συχνά αυτό το "λούκι" δεν το περνάς εσύ. Το περνάει αυτός που σε έπεισε. Αυτός που σε τάϊσε τα "φύκια" αυτός που σε δούλεψε ψιλό γαζί... Εδώ πληρώνονται όλα..

Και εδώ έχει πάρει φωτιά και καίγεται το σύμπαν γύρω μας...

Για όσους το "βλέπουν" και το ζυγίζουν σωστά..

Οι ρέστοι στον κόσμο τους. Θα είναι "μέρος από τα αποκαϊδια του μέλλοντός του.

lucinarizzoti@hotmail.gr