ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ ΑΞΙΖΕΙ ΤΣΗΝ ΖΩΗ !!!!!

 

Ξημερώνεις μ' αυτήν..

 

Όχι ότι κατάφερες να την αποχωριστείς  έστω και λίγο πριν γλιστρήσεις στον ύπνο και παραδοθείς στους εφιάλτες της χθεσινής ημέρας. Κάπου εκεί λίγο πριν περάσεις την λεπτή διαχωριστική γραμμή του συνειδητού από το ασυνείδητο την ένοιωσες να στραγγίζει τους χυμούς της στο σώμα σου και να αλώνει σαν ανίκητος πορθητής το τελευταίο οχηρό σου..

Γιατί η αγάπη είναι η ζωή. Ιδιαίτερα αυτή που ακόμα δεν έζησες..

Αν αγαπάς ακόμα και η αρρώστια ακόμα και ο θάνατος είναι λιγότερο οδυνηρές μαχαιριές στο σώμα σου και στις μύχιες σκέψεις σου. Φοβάσαι λιγότερο. Υποφέρεις λιγότερο. Ελπίζεις περισσότερο. Πιστεύεις περισσότερο ότι μπορεί και να ξυπνήσεις αύριο και όλα να είναι καλύτερα.

 

Αν αγαπάς , τα φορτία ελαφραίνουν, οι δρόμοι ανοίγονται πιο βατοί και πιο διάπλατοι, ο αέρας είναι πιο διάφανος η ανάσα πιο βαθιά και πιο «εύκολη», η μοναξιά πιο υποφερτή οι φόβοι λιγότερο υπαρκτοί και κυρίαρχοι και οι εφιάλτες πιο ηττημένοι στις νυχτερινές ενύπνιες διαδρομές σου σε κακοτράχαλα σκοτεινά μονοπάτια.

Αν αγαπάς..

Και αν  έχεις την τύχη να αγαπάς και να  σε αγαπούν;

Τότε δεν υπάρχει σημείο στην υδρόγειο που να μην σου ανήκει. Δεν υπάρχει μάχη  που να φοβάσαι να δώσεις. Βάρος που να σηκώσεις. Λόγος από καρδιάς που να διστάζεις να αρθρώσεις. Στόχος που να μοιάζει ανέφικτος.  Πόλεμος που να μην μπορεί να κερδηθεί. Βλέμμα γεμάτο έγνοια, στοργή, ανησυχία, επιθυμία, ζεστασιά και πρόκληση που να μην «σταθεί» πάνω στο πρόσωπο, στην αγκαλιά, στην εικόνα αυτού που αγαπάς.

Αν αγαπάς και σ΄αγαπούν.

Αυτό είναι ο ορισμός μιας «στιγμής» ευτυχίας.

Γιατί η ευτυχία στην ζωή των εφήμερων ανθρώπων είναι γεμάτη «στιγμές». Μικρές η μεγάλες. Οδυνηρές η γλυκές σαν το μητρικό γάλα στα χείλη του μωρού που θηλάζει τη ρώγα της μητέρας του.

Αν σ΄αγαπούν..

Ο ήχος της φωνής αυτού που σου δίνει την αγάπη του γιατί έχει πάρει την δική σου είναι η προσωπική σου «έξοδος κινδύνου» μέσα από το σκοτεινό σιωπηλό τούνελ  του νυχτερινού σου κάθιδρου εφιάλτη. Το βλέμμα του είναι το κεράκι που άναψε αναπάντεχα μέσα στο πηχτό σκοτάδι  που σε τρόμαζε από παιδί. Η αγκαλιά του είναι τα πλούτη όλου του κόσμου, το πυρηνικό σου καταφύγιο που θα σε γλιτώσει από τον πανικό και τον ορατό  και πανταχού παρόντα κίνδυνο της φθοράς και του τέλους.

Αν αγαπάς και αγαπιέσαι έχεις τα πάντα.

Φτάνει να μπορείς να δίνεις τα πάντα και να εκτιμάς τα όσα σου δίνονται..

Φτάνει να δίνεις όσα περισσότερα μπορείς και να κλειδώνεις στην καρδιά σου όσα σου προσφέρονται .

Αν δεν σου αρκούν, συνέχισε να δίνεις. Να σπέρνεις. Και περίμενε τη στιγμή που θα δεις όσα δίνεις να καρπίζουν.

lucinarizzoti@hotmail.gr

Posted in: KOINΩΝΙΚΑ