Δευτέρα, Οκτωβρίου 24, 2011
frinda
Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΣΑΜΗΔΕΣ
«Η έκτασις της Ελλάδος θα πρέπει να καθορισθεί πρός Βορράν
δια γραμμής αρχομένης από τας εκβολάς του πατμού Βοϊούσα (Αώος)»
Ιωάννης Καποδίστριας 30-10-1828
δια γραμμής αρχομένης από τας εκβολάς του πατμού Βοϊούσα (Αώος)»
Ιωάννης Καποδίστριας 30-10-1828
Από τα ιστορικά αρχεία του Ι.Β.Ε.
Η Ήπειρος που ο Αριστοτέλης την ονομάζει «Η Ελλάς η αρχαία», απο τα πανάρχαια χρόνια ήταν ιστορικά, εθνολογικά και γεωγραφικά ενιαία και αδιαίρετη. Ο διαχωρισμός της σε Βόρειο και Νότιο, είναι καθαρά τεχνικό κατασκεύασμα της ξένης διπλωματίας, που έγινε στις αρχές του αιώνα μας, με την άδικη και συμφεροντολογική παραχώρηση του Βορείου τμήματος της στο νεοσύστατο τότε Αλβανικό κράτος.
 Αρχαία επιγραφή από τη Βόρειο Ήπειρο |  Αρχαίο θέατρο στο Βουθρωτό |
Η Βόρειος Ήπειρος, ως τμήμα της μιας ενιαίας και αδιαίρετης Ηπείρου, ιστορικά ακολουθεί στις γενικές γραμμές την ιστορική μοίρα του Ελληνισμού, που της προσδίδει την εθνική της καταγωγή, και την πολιτιστική της φυσιογνωμία. Ιδιαίτερα ο χώρος της Βορείου Ηπείρου γνώρισε κατά καιρούς και περισσότερο από 4 χρόνια, όχι μόνο ελεύθερη Ελληνική Διοίκηση, αλλά και δική της, το 1914 (Αυτόνομη Βόρειος Ήπειρος).
 Βυζαντινός ναός στη Βόρειο Ήπειρο |  Παραδοσιακή φορεσιά |  Από τους παραδοσιακούς χορούς της περιοχής |
Ειναι δε τόσες οι ομοιότητες των κατοικων της Ηπείρου που βρίσκονται κοντα στα σύνορα και στην ενδυμασία των γυναικών με το "φακιόλι " ,αλλά και στα τραγούδια με την διφωνία που έχουν, και το κλαρίνο...................
Μεγάλο πρόβλημα προέκυψε με τους Τσάμηδες.....
Το 1940 οι Τσάμηδες, ένας αλβανόφωνος μουσουλμανικός πληθυσμός συγκεντρωμένος κυρίως στη Θεσπρωτία και ιδιαίτερα στις περιφέρειες Ηγουμενίτσας, Μαργαριτίου, Φιλιατών και Παραμυθιάς, αριθμούσε κάπου 23.000 ως 24.000 ανθρώπους. Το 1951 είχαν απομείνει μόλις 127 αλβανόφωνοι μουσουλμάνοι σε ολόκληρη τη χώρα. Τα επεισόδια που συνόδευσαν την επίσκεψη του κ. Κάρολου Παπούλια στην Αλβανία επανέφεραν στην επιφάνεια την ομάδα αυτή. H σιωπή που περιέβαλλε την ιστορία τους οφείλεται στα αιματηρά γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ως πρόσφατα οι Τσάμηδες εμφανίζονταν κυρίως στην τοπική ιστορία και στη λογοτεχνία, όπου, όπως είναι γνωστό, συχνά προηγούνται της «ιστορίας των ιστορικών» στα «δύσκολα» θέματα (βλ. π.χ. το εξαιρετικό Το ασημόχορτο ανθίζει του Βασίλη Γκουρογιάννη). H πρώτη -και μοναδική ως τώρα -ολοκληρωμένη και συστηματική μελέτη του θέματος δημοσιεύθηκε μόλις το 2004. Πρόκειται για το υποδειγματικό έργο της Ελευθερίας Μαντά που βασίζεται κυρίως σε πρωτογενείς πηγές (συμπεριλαμβανομένων ιταλικών και αλβανικών τεκμηρίων) και αποτελείται από τρεις χρονολογικές ενότητες: Μεσοπόλεμος, B΄ Παγκόσμιος πόλεμος - Κατοχή και μεταψυχροπολεμική εποχή. H μεγαλύτερη και πιο ευαίσθητη ενότητα αφορά την περίοδο της Κατοχής.
H δύσκολη συμβίωση
Οι Τσάμηδες ήταν ένας παραδοσιακός αγροτικός, συμπαγής και κλειστός πληθυσμός που για συγκυριακούς λόγους εξαιρέθηκε της ανταλλαγής του 1922. H συμβίωσή τους με το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής υπήρξε εξαρχής προβληματική: η πολιτισμική διαφοροποίηση, οι κτηματικές διαφορές και η στάση του ελληνικού κράτους απέναντί τους, και ιδιαίτερα του μεταξικού καθεστώτος, ενίσχυσαν την καχυποψία τους και επέτρεψαν τη δράση εξτρεμιστικών αλυτρωτικών στοιχείων στην Αλβανία. Πάνω εκεί βασίστηκε και η Ιταλία για να θέσει τσαμικό θέμα και να δικαιολογήσει την εισβολή του 1940. Οπως είναι φυσικό, η εξέλιξη αυτή δυναμίτισε την ήδη τεταμένη κατάσταση στην περιοχή. Ενοπλοι Τσάμηδες συνόδευσαν τον ιταλικό στρατό κατά τη σύντομη προέλασή του στο ελληνικό έδαφος τον Νοέμβριο του 1940, ο τοπικός πληθυσμός υποδέχθηκε πανηγυρικά τους εισβολείς, ενώ σημειώθηκαν οι πρώτες λεηλασίες και επιθέσεις εναντίον χριστιανικών χωριών. H υποχώρηση των Ιταλών και η επιστροφή των ελλήνων κατοίκων έθεσε σε κίνηση μια δυναμική αντεκδικήσεων που κατέληξε στην εθνοκάθαρση των Τσάμηδων το 1944.
H ιταλική, αρχικά, και η γερμανική Κατοχή συνοδεύτηκαν από βία. Οι ηγέτες των Τσάμηδων συνεργάστηκαν με τις κατοχικές αρχές και συμμετείχαν σε διώξεις, καταστροφές, και μαζικές εκτελέσεις, η πιο γνωστή από τις οποίες υπήρξε η εκτέλεση 49 επιφανών κατοίκων της Παραμυθιάς τον Σεπτέμβριο 1943. Οι αντάρτες του ΕΔΕΣ, που κυριαρχούσαν στην περιοχή, προέβησαν μετά την αποχώρηση των Γερμανών σε ένα όργιο βίας, αδιάκριτων εκτελέσεων και λεηλασιών που κορυφώθηκαν με τη μαζική εκδίωξη των Τσάμηδων στην Αλβανία, τον Σεπτέμβριο του '44.
H περίπτωση αυτή αποτελεί αναμφίβολα εθνοκάθαρση. Το ερώτημα παραμένει αν υπήρξε αποτέλεσμα προμελετημένης κεντρικής απόφασης ή αν προήρθε από πράξεις αντεκδίκησης σε τοπικό επίπεδο. H Μαντά προκρίνει τη δεύτερη εκδοχή. Προσωπικά πιστεύω ότι η απόσταση ανάμεσα στις δύο εκδοχές είναι πολύ μικρή. Παρόλο που ο ΕΔΕΣ ήταν μια αποκεντρωμένη οργάνωση όπου, αντίθετα με το EAM, η κεντρική διοίκηση δύσκολα έλεγχε τους τοπικούς οπλαρχηγούς, τίποτε δεν δείχνει ότι η ηγεσία του είχε την παραμικρή (και πραγματική) διάθεση να τους συγκρατήσει. H πολιτική συγκυρία τον Σεπτέμβριο του 1944 επέτρεπε την «τελική λύση» του τσαμικού ζητήματος και, κατά τη γνώμη μου, ο ΕΔΕΣ δεν δίστασε να αδράξει την ευκαιρία.
Αντίθετα από τον ΕΔΕΣ, το EAM τήρησε μια περίεργη στάση σε σχέση με τους Τσάμηδες. Επιχείρησε επανειλημμένα ανοίγματα που βασίζονταν στον μάλλον πλασματικό διαχωρισμό «μιας δράκας προδοτών» από την πλειοψηφία του πληθυσμού -πλασματικό στον βαθμό που ο παραδοσιακός αυτός πληθυσμός ακολουθούσε τους ηγέτες του και έδειχνε μια προτίμηση προς την κατοχική διοίκηση ακόμη και όταν δεν συμμετείχε άμεσα σε πράξεις βίας. Για αυτόν τον λόγο η τακτική του EAM δεν έγινε κατανοητή ούτε από τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό ούτε από τα ίδια του τοπικά στελέχη που ανέφεραν στις εσωτερικές τους εκθέσεις τις οποίες παραθέτει η Μαντά ότι «η παμψηφία σχεδόν των αρβανιτάδων Τσάμηδων της περιοχής είχε ταχθή ανεπιφύλαχτα με το μέρος του κατακτητή και ωργάνωνε δολοφονικές επιδρομές ενάντια στα ελληνικά χωριά». Ο ΕΛΑΣ τελικά στρατολόγησε γύρω στους 300 ως 500 Τσάμηδες που συμμετείχαν στις εμφύλιες συγκρούσεις με τον ΕΔΕΣ τον Δεκέμβριο του '44. H επικράτηση του ΕΛΑΣ συνοδεύτηκε από την επιστροφή 3.000 ως 5.000 Τσάμηδων στη Θεσπρωτία. H τελική όμως έκβαση των Δεκεμβριανών οδήγησε σε νέες διώξεις από τους οπλαρχηγούς του ΕΔΕΣ και στην τελική εκδίωξή τους.
H τελική πράξη
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου το KKE στράφηκε για μία ακόμη φορά προς τους Τσάμηδες για να λύσει το πρόβλημα έμψυχου δυναμικού που αντιμετώπιζε. Τον Μάρτιο του 1949 κατέληξε σε συμφωνία με την αλβανική κυβέρνηση για την υποχρεωτική στρατολόγηση 2.000 Τσάμηδων η οποία ναυάγησε την τελευταία στιγμή, όταν οι ίδιοι οι Τσάμηδες αντέδρασαν και ο Εμβέρ Χότζα αποφάσισε να μην τους οπλίσει ως «αντιδραστικούς». H τελική πράξη του δράματος γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του '50 με σειρά νομοθετικών διαταγμάτων της ελληνικής κυβέρνησης που απαλλοτρίωσε τις περιουσίες τους και τις απέδωσε σε ντόπιους και έποικους.
Ιδεολογικές ερμηνείες
Είναι προφανές ότι η σημασία της περίπτωσης αυτής ξεπερνάει τα όρια της τοπικής ιστορίας. Αποτελεί, κατ' αρχάς, καθαρή και ενδεχομένως μοναδική για την κατοχική Ελλάδα περίπτωση ολοκληρωτικής εθνοκάθαρσης. Δεύτερον, δείχνει τα όρια των ιδεολογικών ερμηνειών στην Ιστορία. Οι Τσάμηδες δεν ήταν ούτε φασίστες ούτε ναζιστές ούτε κομμουνιστές· ήταν όμως διατεθειμένοι να συνεργαστούν με όποιον τους πρόσφερε τη δυνατότητα να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους. Τρίτον, υπογραμμίζει τη διαδικασία εργαλειοποίησης του δωσιλογισμού από τις δύο αντίπαλες παρατάξεις και την αναντιστοιχία ανάμεσα στον λόγο και στην πράξη τους. Για τους κομουνιστές ο δωσιλογισμός υπήρξε ιδιαίτερα ελαστική έννοια σε σχέση με συγκεκριμένες ομάδες όπως οι Τσάμηδες ή οι σλαβόφωνοι κομιτατζήδες στους οποίους παρείχε τη δυνατότητα αναβάπτισης από προδότες σε πατριώτες. Γενικεύοντας και απλοποιώντας, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αν για τη Δεξιά ο δωσιλογισμός ήταν συγχωρήσιμος, αρκεί οι φορείς του να ήταν Ελληνες, για την Αριστερά το συγχωροχάρτι ίσχυε μόνο για τους μη Ελληνες.
H περίπτωση των Τσάμηδων αναδεικνύει συγχρόνως και τις αντιφάσεις της στρατευμένης ιστοριογραφίας που επαναλαμβάνουν τα επιχειρήματα των αντιμαχόμενων παρατάξεων της δεκαετίας του '40 -τόσο της δεξιάς όσο και της αριστερής εκδοχής της. Για τη δεξιά μεταπολεμική ιστοριογραφία η εθνοκάθαρση και η αδιάκριτη βία κατά των Τσάμηδων υπήρξε ένα απόλυτα δικαιολογημένο μέτρο απέναντι σε μια ομάδα δωσίλογων και μειοδοτών. Μόνο ο αντικομμουνισμός μπορούσε να δικαιολογήσει, και άρα να συγχωρήσει, τη συνεργασία με τους κατακτητές. Το πρόβλημα της αριστερής μεταπολιτευτικής ιστοριογραφίας είναι ακριβώς το αντίθετο: ενώ καυτηριάζει τον δωσιλογισμό ως εσχάτη προδοσία που δικαιολογούσε βία αντίστοιχη με αυτή που υπέστησαν οι Τσάμηδες, αντιμετωπίζει τις αντίστοιχες πρακτικές των μειονοτήτων με αισθήματα κατανόησης και τάσεις συγκάλυψης, δείχνοντας έτσι πόσο επιλεκτική και άρα διάτρητη είναι η ηθικολογία της.
ΠΗΓΕΣ
ΙΔΡΥΜΑ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ
ΒΙΒΛΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΝΤΑ
| FRINDA |
Posted in: 
9 σχόλια:
Το 1943 είναι η χρονιά που η συγκρούσεις στην περιοχή της Τσαμουριάς γενικεύονται. Τμήματα ένοπλων Τσάμηδων πήραν μέρος στην εκκαθαριστική «επιχείρηση Αύγουστος» που διενήργησαν η γερμανική 1η Ορεινή Μεραρχία υπό τον Βάλτερ Στέτνερ και η ιταλική 2η Ομάδα Αλπινιστών Βάλλε υπό τις διαταγές του Ουμπέρτο Μανφρεντίνι. Στόχος ήταν ο έλεγχος της σημαντικής οδικής σύνδεσης Παραμυθιάς – Πρέβεζας με την εκκαθάριση της περιοχής Μαργαρίτι – Πάργα – Αμμουδιά – Σκεπαστό – Γλυκή. Η διαταγή του Στέτνερ ήταν σαφής: «Βασικά όλοι οι ένοπλοι θα εκτελούνται επί τόπου. Χωριά από τα οποία θα πέφτουν πυροβολισμοί (…) θα καταστρέφονται και ο ανδρικός πληθυσμός τους θα εκτελείται. Κατά τ’ άλλα όλοι οι μάχιμοι άνδρες ηλικίας 16 έως 60 ετών θα συλλαμβάνονται και θα στέλνονται αιχμάλωτοι στα Ιωάννινα. Ως όμηροι θα συλλαμβάνονται όλοι οι προύχοντες (ιερείς, δάσκαλοι, πρόεδροι κοινοτήτων).
Μάλιστα σε σήμα του ο Γερμανός διοικητής επαίνεσε τα ένοπλα τσάμικα τμήματα γιατί «με τις γνώσεις τους για την περιοχή» είχαν «αποδείξει πλήρως την αξία τους στις αναγνωριστικές επιχειρήσεις» της Βέρμαχτ.»»’
O χαφιεδισμός στο μεγαλείο του με λίγα λόγια.
Ας δούμε όμως τώρα μερικές μαρτυρίες
Ελλήνων αριστερών
Ελλήνων κατοχικών
Ευρωπαίων του Ερυθρού Σταυρού
και Γερμανών Ναζιστών
που αποδεικνύουν την εγκληματική συμπεριφορά της πλειοψηφείας των Αλβανοτσάμηδων στο πλευρό των ΝΑΖΙ, απο τα μεσα του 1943 οταν η δυτικη Ηπειρος ερασε στον ελεγχο των Γερμανων.
A ] Πρώτη αναφορά…..
Ο Ελβετός μηχανικός Χανς – Γιάκομπ Μπίκελ απεσταλμένος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού περιέγραψε την κατασταση .
«Η κατάσταση των Eλλήνων …στο Φανάρι… ήταν πολύ σοβαρή.
Είκοσι χιλιάδες Αλβανοί ….. ασκούσαν φοβερή τρομοκρατία στον υπόλοιπο πληθυσμό, αρχικά με την υποστήριξη των Ιταλών και τώρα πλέον των Γερμανών.
Μόνο στο Φανάρι καταστράφηκαν 24 χωριά.
Ολόκληρη η σοδειά έπεσε στα χέρια των Αλβανών….
Στο ταξίδι μου διαπίστωσα πως οι Αλβανοί κρατούσαν τον ελληνικό αγροτικό πληθυσμό κλεισμένο μες στα σπίτια του. Νεαροί Αλβανοί που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο τριγύριζαν στα χωριά βαριά οπλισμένοι. Οι Έλληνες είχαν εγκαταλείψει πλήρως την Ηγουμενίτσα και είχαν φύγει στα βουνά. Οι Αλβανοί πήραν μαζί τους όλα τα ζώα από τα ελληνικά χωριά. »»’
Αναφέρει την καταστροφή των χωριών του Φαναρίου ,
την τρομοκρατία που ασκούσανε οι Αλβανοί στον »υπόλοιπο πλυθησμό»,
τη λεηλασία περιουσιών και αρπαγή ζώων κλπ.
Αξιοσημείωτο είναι οτι αναφέρεται στους Αλβανούς ως »σύνολο» πραγμα που σημαίνει οτι η τεράστια πλειοψηφεία τους έπαιξε αυτό το ρόλο, του διώκτη των Ελλήνων της περιοχής.
Επίσης αναφέρει και τον διωγμό των Ελλήνων της Ηγουμενίτσας από τους Αλβανούς.
Β ] Δεύτερη αναφορά….
Μετά την εθνοκάθαρση του Φαναρίου η ελληνική διοίκηση Ηπείρου έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον στρατηγό Λαντς στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων για τη δράση των Αλβανών της Τσαμουριάς ….
»»Επέδραμον προ τινών ημερών στα χωριά του Φαναρίου εις μεγάλας ομάδας και επεδόθησαν εις την τέλεια λεηλασία οικιών και περουσιών των κατοίκων ,….,
ομαδικώς δε εβιάσθησαν παρθένοι και έγγαμες γυναίκες υπό των Μουσουλμάνων ……
ο πλυθησμός εγκατέλειψε τας οικίας του και όσοι διεέφυγαν το θάνατο , κατέφυγαν στην ύπαιθρο»»
Αρα και εδώ γίνετε λόγος για
»’Επιδρομη» και λεηλασία των σπιτιών και περιουσιών,
βιασμούς πάμπολλους,
και για ΦΥΓΗ όσων διέφυγαν το θάνατο ,αρα υπήρξανε και Θάνατοι-Δολοφονίες.
ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ με λίγα λόγια η οποία θα φανεί πιο παραστατικά στην παρακάτω αναφορά..
Γ ] Τρίτη αναφορά του ΕΑΜ ΕΛΑΣ μάλιστα…
Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944…….
…..
ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ:
»»»Όλες οι προσπάθειες μας……
δεν είχαν θετικά αποτελέσματα γιατί η παμψηφία σχεδόν των Τσάμηδων … είχε ταχθεί ανεπιφύλαχτα με το μέρος του καταχτητή και οργάνωνε δολοφονικές επιδρομές ενάντια στα Ελληνικά χωριά, αρπαγές και σφετερισμούς περιουσιών.»»»
Αρα αναφέρεται και εδώ ότι η πλειοψηφεία των Αλβανοτσάμηδων,
ήταν με τη πλευρα των ΝΑΖΙ
και μάλιστα ότι οργάνωνε »δολοφονικές επιδρομές» στα ελληνικά χωριά…
Και όλα αυτά πριν την επιδρομή-Εθνοκάθαρση στο Φανάρι .
Και όλα αυτά πριν το Μάρτη του 1943 αρα ΠΡΙΝ την εμφάνιση του ΕΔΕΣ στη Θεσπρωτία.
Ως τότε οι Αλβανοτσάμηδες παίζανε »χωρίς αντίπαλο»’ και δεν ισχύει ότι »’εξοπλίστηκαν απο τους Γερμανούς όγω των επιθέσεων του ΕΔΕΣ»’ όπως αναπαράγει η αλβανική προπαγάνδα προκειμένου να κάνει το άσπρο μαύρο.
Παρακάτω αναφέρει η ίδια αναφορά του ΕΑΜ ΕΛΑΣ για το Φανάρι ….
»»Κορυφωμα της συμμαχίας με τους φασίστες ήταν η επιδρομή τους στο ΦΑΝΑΡΙ την περίοδο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Αυγούστου κατά την οποίαν κάηκαν περίπου 30 χωριά, σκοτώθηκαν περίπου 500 Έλληνες και άλλοι τόσοι πιάστηκαν όμηροι, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός αναγκάστηκε να προσφυγέψει στην ορεινή περιοχή»»
Και εδώ αναφέρεται απο τον ΕΑΜ ΕΛΑΣ μάλιστα
το ΄΄κάψιμο 30 χωριών»
ο ΘΑΝΑΤΟΣ 500 Ελλήνων,
Οι αρπαγή ομήρων
και τη φυγή του υπόλοιπου πλυθησμού στα ορεινά για να γλυτώσει.
Η επιτομή του ορισμού της ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ,
για την οποία ποτέ οι απόγονοι αυτών που σήμερα διεκδικούν »’Μεγάλες Αλβανίες»’ δεν ζητήσανε έστω μια Συγνώμη.
Αξιοσημείωτο και το παρακάτω,
»»’Μεταξύ των αιχμαλώτων δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος»»[»Μάγερ, 2009, Α΄, σ. 289 – 290, Β΄, σ. 10, Έκθεσις, σ. 133]
Έχουμε επίσης και μαρτυρίες αυτοπτών και αυτήκοων μαρτύρων όπως του Παραμυθιώτη Κραψίτη , απο το ημερολόγιο του τελευταίου….
»’27 Ιουλίου 1943: Στο μισοσκόταδο του πρωινού ισχυρές Γερμανικές δυνάμεις της Παραμυθιάς με άριστα πολεμικά μέσα και με (800) οκτακόσιους και περισσότερους ένοπλους επίστρατους της «ΞΙΛΙΑ» μουσουλμάνους Τσάμηδες των πόλεων και Επαρχιών Παραμυθιάς και Μαργαριτιού, επέδραμαν εναντίον των χωριών του κάμπου της Παραμυθιάς και της περιφέρειας «Φαναρίου».
14 Αυγούστου 1943: Τι καταστροφή είναι αυτή από την 27 Ιουλίου 1943 μέχρι σήμερα! Όλοι στην Παραμυθιά είμαστε κατατρομαγμένοι και όσο είναι δυνατόν κρυβόμαστε. Οι πληροφορίες μας είναι ότι στις 19 αυτές μέρες οι Χιτλερικοί Γερμανοί με τους μουσουλμάνους συμπατριώτες κατάστρεψαν ολοκληρωτικά τα 24 χωριά της περιφέρειας «Φαναρίου» και μερικά κοντινά της Παραμυθιάς χωριά της. Λεηλασίες, πυρπολήσεις, φόνοι νηπίων και γερόντων, βιασμοί γυναικών, αρπαγές παρθένων κοριτσιών, με τις οποίες οι επαίσχυντοι μουσουλμάνοι πλουτίζουν τα χαρέμια τους, σύλληψη ομήρων, κάψιμο ανθρώπων μέσα στα σπίτια τους κ.α. Γέμισαν οι σπηλιές από γυναικόπαιδα και γέροντες που κατόρθωσαν να διασωθούν εκεί στις κρίσιμες ώρες, ενώ μέρα τη μέρα προστίθενται στους νεκρούς λόγω της πείνας τους και των ασθενειών
15 Αυγούστου 1943: Εμείς που έχουμε τα σπίτια μας στο κέντρο της πόλεως της Παραμυθιάς, είμαστε από τα χαράματα, με κομμένη την αναπνοή, πίσω από τα πατζούρια (ή) ανάλογα τις γρίλιες, παρακολουθώντας την επιστροφή των χιτλερικών Γερμανών και των μουσουλμάνων από την εικοσαήμερη «επιχείρησής» τους κατά του «Φαναριού».»»
Αρα και αυτός αναφέρει την 20ήμερη »επιδρομή Γερμανών και πάμπολλων Αλβανοτσάμηδων
που συνοδεύτηκαν με ,
λεηλασίες περιουσιών,
κάψιμο των χωριών της περιοχής ,
βιασμούς,
δολοφονίες εν ψυχρό,
φυγή των κατοίκων στις σπηλιές ,
πείνα που επακολούθησε λόγω της λεηλασίας.
Με λίγα λόγια ΕΘΝΟΚΆΘΑΡΣΗ ,
όμοια με αυτή που πάθανε οι Αλβανοτσάμηδες ένα χρόνο μετά απο τον ΕΔΕΣ.
Ότι η εθνοκάθαρση έγινε από Αλβανοτσαμηδες ενόπλους
και από τους Γερμανούς συμμάχους τους φαίνεται από τα παρακάτω γερμανικά αρχεία .
»»’Σε έγγραφο του ο Ρέμολντ προς τον Στέτνερ διαβεβαιώνει πως ο Νουρί Ντίνο «θα πετύχει με γερμανική υποστήριξη το στόχο του και θα επιβάλει ησυχία και τάξη, όπως τη θέλουμε»».
Δηλαδή η Γερμανοί »υποστήριζαν»’-είχαν υποστηρικτικό ρόλο
στις επιχειρήσεις που οι ίδιοι σχεδίασαν
και οι Αλβανοτσάμηδες του Νουρί Ντίνο τελικά εκτέλεσαν-αποτελόντας την αιχμή του δόρατος των εκκαθαριστίκων επιχειρήσεων οπως φάνηκε από όλες τις παραπάνω πηγές
ώστε να »’επιβάλουν την ησυχία και τη τάξη»
κάνοντας τη χάρη στα αφεντικά τους που τους υποσχότανε
τη »’Μεγάλη Αλβανία»’ για χάρη της οποίας τόσα εγκλήματα γίνανε.
Άλλη μία μαρτυρία από τα γερμανικά αρχεία αυτή τη φορά.
Από το βιβλίο του Γκοτοβού που ερεύνησε τα Γερμανικά αρχεία έχει βρεθεί μεταξύ άλλων η εξής μαρτυρία ..
»»»Ο Γερμανός συνταγματάρχης Remold, γράφει τα εξής για την επιχείρηση «Augustus»:
«Οι Αλβανοί στις παράκτιες περιοχές είναι εξαιρετικά γερμανόφιλοι.
Είναι οργανωμένοι για την αυτοάμυνα.
Έχουν συμβάλει στην εκκαθαριστική επιχείρηση [Augustus] ως οδοδείκτες κλπ» (BA – MA Freiburg, RH 28-1-99/98).»»
Άρα εδώ φαίνεται ότι ,
οι Αλβανοτσάμηδες της παραλιακής περιοχής ηταν γερμανόφιλοι και μάλιστα »εξαιρετικά»,
όταν λέει ότι ήταν ΄΄οργανωμένη για την αυτοάμυνα εννοεί απλά οτι είχανε το ελεύθερο οπλοφορίας πράγμα που για τους Έλληνες επεσυρε την ποινή θανάτου όπως φάνηκε παραπάνω,
ενώ όπως αναφέρει συμμετείχαν και στην αιματηρή εκκαθαριστική επιχείρηση »Αugust»
στην οποία και »»έχουν συμβάλει ως οδοδείκτες κλπ»’
Με αυτό το κλπ τα γερμανικά αρχεία πάντα εννοούν τα εγκλήματα που οι ίδιοι και οι σύμμαχοί τους πραγματοποιούσαν ,
και τα οποία καταγράφηκαν παραπάνω.
Δηλάδη εκτός απο οδοδείκτες [ χαφιεδισμός με λίγα λόγια]
συμμετείχανε ένοπλα στις επιχειρήσεις αυτές στις οποίες εγκληματήσανε εξίσου.
Αξιοσημείωτο ότι η αναφορά αυτή δεν κάνει λόγο για »μερικούς Τσάμηδες» η για την ηγεσία των Αλβανών »»’ αλλά μιλάει για αυτούς ως ένα σύνολο πράγμα που δείχνει
ότι η τεράστια πλειοψηφεία τους υπήρξε »’εξαιρετικά γερμανόφιλη»’ και όχι μία μειοψηφεία.
Τα ιδια τα γερμανικα αρχεια ομως
αναφεροντε σε αυτη τη συμμαχια των κατοχικων στρατευματων
οχι με »»μια μεριδα»» των Αλβανων της Τσαμουρια
αλλα με την τεραστια πλειοψηφεια των Αλβανοτσαμηδων της περιοχης ,
οπως ακριβως αναφερουν και τα εγγραφα του ΕΑΜ ΕΛΑΣ .
Αναφερει ο Γερμανος Συνταγματαρχης Γιοσεφ Ρεμολντ στα Γερμανικα εγγραφα που παρουσιαζει στο βιβλιο του καθηγητη Γκοτοβου
»»’Οι μονοι που μας υποστηριζουν στον αγωνα μας εναντιων των ανταρτων ειναι οι Αλβανοι»
»Τα κρυσφηγετα των Αλβανων εντοπιστηκαν με την βοηθεια των Αλβανων και εκκαθαριστηκαν »
»Το Συνταγμα μου και οι Αλβανοι ειχανε απωλειες κατα τη διαρκεια των επιχειρησεων»’
Μετα τα γεγονοτα του Φαναριου , σε σήμα του ο Γερμανός διοικητής επαίνεσε τα ένοπλα τσάμικα τμήματα γιατί «με τις γνώσεις τους για την περιοχή» είχαν «αποδείξει πλήρως την αξία τους στις αναγνωριστικές επιχειρήσεις» της Βέρμαχτ.
Ως γνωστο την Ηπειρο
και συγκεκριμενα εντος αλλα και στα ορια
της λεγομενης »Τσαμουριας»»
περα απο τις λεηλασιες χωριων
σε Φαναρι , Παραμυθια και ορεινα Φιλιατοχωρια
ειχαμε επιπλεον στην υπολοιπη Ηπειρο οχι μονο λεηλασιες
αλλα και κανονικα ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ χωριων
οπως στο Κομμενο , στους Λιγκιαδεςκλπ
ομοια με τα περισσοτερο γνωστα στο ευρη κοινο εγκληματα πολεμου
οπως του Διστομου και των Καλαβρυτων.
Με λιγα λογια και οπως ορθα γραφτηκε παραπανω
στην Ηπειρο συνεβησαν πολλα εγκληματα κατα αμαχων και μαλιστα
εχουμε , αναλογικα, τα περισσοτερα λεηλατημενα χωρια απο οποιοδηποτε αλλο μερος της Ελλαδας.
Για καποιον ανεξηγητο ομως λογο στα μουσουλμανικα χωρια της Τσαμουριας ,
στο τριγωνο Φιλιατες ,Παραμυθια,Μαργαριτι ,
οπου η τεραστια πλειοψηφεια ηταν χωρια Αλβανοτσαμηδων ,καθ ολη την τριετια 1941-1944 [οταν φευγανε οι Γερμανοι απο την Ηπειρο ]
δεν καταγραφηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑ χωριο αλβανοτσαμηδων λεηλατημενο-καμμενο απο τα κατοχικα στρατευματα , ειτε Ιταλους [ ως το 1943 ] η Γερμανους [1943-44],
αλλα και ουτε ενας Αλβανοτσαμης που να »»στηθηκε στο αποσπασμα »’ απο τα κατοχικα στρατευματα.
Αυτο θα επρεπε να προβληματιζει πολλους……
Ενα χωριο τα χρονια εκεινα »λεηλατουνταν» ως αντιποινα απο τα κατοχικα στατευματα για δυο κυριως λογους
α]Αν αυτο το χωριο ,αποδεδειγμενα
η με βαση ενδειξεις
,ενισχυε μια ομοεθνη »ανταρτικη-αντικατοχικη οργανωση που δρουσε στα περιχωρα του.
β]Ειτε αν αυτη η ομοεθνης ανταρτικη οργανωση σκοτωνε Γερμανους στρατιωτες σε καποια ενδρα η μαχη η εκτελουσε αιχμαλωτους στρατιωτες
Τοτε οι Γερμανοι ως αντιποινα καιγανε το χωριο αυτο [ακομα και αν δεν υποστηριζε τους ανταρτες ]
η και εκτελουσανε μερος η ολους τους κατοικους του μονο και μονο λογω ιδιας εθνικοτητας και αρα »συνυπευθυνοτητας» συμφωνα με τη ναζιστικη λογικη .
Το οτι αυτο ποτε δεν συνεβη στα Αλβανοτσαμικα χωρια της Θεσπρωτιας
δειχνει καποια πραγματα…
α]Οτι »η τεραστια πλειοψηφεια τους»
[οπως επι λεξη αναφερουν και τα εγγραφα του ΕΑΜ ΕΛΑΣ αλλα και τα γερμανικα εγγραφα ]
ειχε ταχθει στο πλευρο των Γερμανων
[ η στη καλυτερη περιπτωση [υπηρξανε και τετοιες περιπτωσεις μειοψηφικες ομως ] δεν ειχε ανοιχτα ταχθει εναντια τους δηλαδη ηταν »’ουδετεροι»’]
β]Οτι καμια τετοια ενοπλη αντιγερμανικη Αλβανοτσαμικη ομαδα
δεν εδρασε στη κατοχικη Τσαμουρια εναντιων Ιταλων η Γερμανων.
Και μαλιστα σε μια περιοχη που δρουσανε
δυο τετοιες ελληνικες ομαδες
Ο ΕΑΜ ΕΛΑΣ [πανω απο το Καλαμα , στα Φιλιατοχωρια και ως τα συνορα]
Ο ΕΔΕΣ [στα ορη της Παραμυθιας και του Σουλιου]
Ετσι εξηγηται το γιατι ειχαμε τοσα πολλα χωρια λεηλατημενα στη περιοχη [αλλα και σε ολη την Ηπειρο ]
ολα μα ολα ομως ηταν χωρια Ελληνων και οχι Αλβανων.
Ετσι εξηγηται και γιατι οσοι ομηροι πιαστηκανε
κατα τις εκκαθαριστικες επιχειρησεις του Αυγουστου του 1943
αλλα και αργοτερρα
ηταν ΜΟΝΟ Ελληνες και ουτε ενας Αλβανος [ Μάγερ, 2009, Α΄, σ. 289 – 290, Β΄, σ. 10, Έκθεσις, σ. 133. Μεταξύ των αιχμαλώτων δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος ]
Δηλαδη περα απο τα Γερμανικα αρχεια και η ιδια η λογικη αποδεικνυει οτι η πολυ μεγαλη πλεοψηφεια των Αλβανοτσαμηδων ταχθηκε στο πλευρο των Γερμανων Ναζι το 1943-44.
ΑΦΟΥ ΕΙΔΑΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1943
ΠΑΜΕ ΤΩΡΑΣ ΣΤΟ ΜΗΝΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ
Στις 14 Σεπτεμβρίου, Τσάμηδες συμμετείχαν και στην καταστροφή του Πλαισίου[Πλησεβιστα] όπου σκοτώθηκαν δύο κάτοικοι. Καταστροφές υπέστησαν επίσης το Ζερβοχώρι και ο Ξηρόλοφος στα νότια της Παραμυθιάς[[45. Πέγκας, 2006, σ. 178 – 182.,46. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 133.]
18 Σεπτεμβρίου 1943 Γερμανοί και Τσάμηδες ένοπλοι που επιχειρούσαν βόρεια της Παραμυθιάς συνέλαβαν 60 αγρότες (εκ των οποίων 42 γυναίκες) και εκτέλεσαν τους εννέα το πρωί της επομένης στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου της Παραμυθιάς
[47. Μάγερ, 2009, Β΄, σ. 15-16]…..
Προφανως κανενας από αυτους που συνελαβαν οι αλβανοτσαμηδες παραμυθιωτες δεν ηταν »ανταρτης μοναρχοφασιτας η χωροφυλακας»’,αλλωστε οι περισσοτερες ηταν γυναικες
ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ….
Λίγες μέρες μετά, την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου, μια γερμανική περίπολος έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στο πέρασμα της Σκάλας έξω από την Παραμυθιά.
Ένας υπαξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες έπεσαν νεκροί.
Στις 27 Σεπτεμβρίου με διαταγή της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ άρχισε η γερμανική επιχείρηση αντιποίνων με στόχο τα μεγαλύτερα χωριά βόρεια της Παραμυθιάς…..
Στην επιχείρηση αυτή δίπλα στους Γερμανούς (απόσπασμα ελαφρού πυροβολικού υπό τον ταγματάρχη Στάικερτ και τάγμα ορεινού μηχανικού) συμμετείχαν και τμήματα Τσάμηδων.
Το ίδιο βράδυ ο 1ος λόχος του 54ουσυντάγματος μηχανικού ανέφερε: «24 νεκροί συμμορίτες, 8 τραυματίες, υπολογίζονται άλλες 15-20 απώλειες. Κανένα λάφυρο. Πυρπολήθηκαν τα ακόλουθα χωριά: Σέλλιανη, Σεμέλικα, Ελευθεροχώρι. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος (…) 150 Αλβανοί που τα πήγαν πολύ καλά».[Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, «Αιματοβαμένο Εντελβάις – Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική τους δράση στην Ελλάδα, 1943-1944»]
Δηλαδη ειχαμε την επιθεση Γερμανων αλλα και των ντοπιων Αλβανοτσαμηδων εναντιων των Ελληνικων χωριων
η οποια επιχειρηση επεφερε τον θανατο »’8 συμμοριτων»’ αρα ανταρτων
αλλα και αλλες »’15-20»απωλειες» αρα θανατοι αοπλων χωρικων ,
τη πυρποληση 3 χωριων
και σε ολα αυτα 150 Αλβανοι »που τα πηγαν πολυ καλα»’-ο νοων νοειτω τι κρυβεται πισω απο αυτες τις επαινετικες εκφρασεις των Γερμανικων αναφορων .
ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ 49
Το ίδιο βράδυ και σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων,αλλα και με τον Μαγερ
, τμήμα ένοπλων Τσάμηδων, υπό την ηγεσία Γερμανού υπαξιωματικού έκανε μπλόκο στην Παραμυθιά. Με κατάλογο που κρατούσε ο Μαζάρ Ντίνο, επικεφαλής της τοπικής «τσάμικης αστυνομίας», συνελήφθησαν 53 κάτοικοι της κωμόπολης και κλείστηκαν στο υπόγειο του δημοτικού σχολείου. Από τους 53 συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι τέσσερις. Τα ξημερώματα της 29ης Σεπτεμβρίου οι 49 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στο χωράφι του Τσαμάτου στην συνοικία Άγιος Γεώργιος της Παραμυθιάς και εκτελέστηκαν από απόσπασμα που αποτελούσαν οκτώ Γερμανοί στρατιώτες και έξι Τσάμηδες οπου συμφωνα με το Μαγερ και τους ντοπιους συμμετειχανε ακομα και στο εκτελεστικο αποσπασμα.
Δημοσίευση σχολίου