Οδός Πανεπιστημίου

       Μια φορά και έναν καιρό ένα ηλιόλουστο πρωινό όλη η οικογένεια κατέβηκε από τη συγκοινωνία και άρχισε να περπατά στον όμορφο πεζόδρομο.Ήταν η ημέρα της "πόλης" όπως έλεγαν τον περίπατο στο υπέροχο σημείο της πόλεώς τους με τα εξαιρετικά κτίρια,ιστορικά ,αλλά και εκείνα τα νεώτερα που θα τους ψυχαγωγούσαν καθώς και θα τους έκαναν καταναλωτές.
Έτσι θα μπορούσε να αρχίζει ένα όμορφο παραμύθι αλλά θα μπορούσαν να αφορούσαν κάποιους ανθρώπους όπου το Κράτος και η Πολιτεία τους τους έχει λύσει τα βιοποριστικά τους θέματα και γνωρίζουν τι σημαίνει αξιοπρέπεια.Εκεί όπου το Κράτος τους παρέχει ΠΑΙΔΕΙΑ και τους έχει μορφώσει για να είναι χρήσιμοι στον εαυτό τους και στο γενικό σύνολο!
Εκεί όπου το Κράτος τηρεί τους Νόμους Του και οι λειτουργοί του δεν εξαγοράζονται. Εκεί όπου το  πολίτευμά τους είναι η Δημοκρατία η οποία εφαρμόζεται χωρίς να επαφίεται ΜΟΝΟΝ στη συνείδηση του Πολίτη η τήρησή Της.
Έτσι λοιπόν αυτοί οι πολίτες έχοντας λύσει υπαρξιακά και θεσμικά ζητήματα μπορούν και ψυχαγωγούνται σε δημόσιους χώρους και να απολαμβάνουν τη χωροταξία της πόλεώς τους.
Όλα αυτά μπορεί να είναι μια εικόνα από την Ελλάδα του μέλλοντος και το εύχομαι!
Σήμερα όμως κάποιοι νόες άνευ ουσίας μας απειλούν όλους εμάς που ταλεπορούμεθα και στην οδική κυκλοφορία,να μετατρέψουν τη σημαντικότερη κάθοδο στο κέντρο των Αθηνών -την οδό Πανεπιστημίου (Ελευθερίου Βενιζέλου) σε πεζόδρομο!
Βλέπετε έχουν τακτοποιηθεί όλα τα άλλα κέραια ζητήματα που απασχολούν Πολιτεία και Πολίτες ώστε να αρχίσουν και οι χωροταξικές πολυτέλειες.Γιατί στην παρούσα φάση της Ελληνικής οικονομίας η πεζοδρόμηση της οδού Πανεπιστημίου τουλάχιστον θεωρείται πολυτέλεια.
Το σημαντικότερο όλων όμως είναι  ακόμη μια φορά η διαπίστωση ότι οι  κυβερνώντες δεν έχουν καμία επαφή με την καθημερινότητα μας αλλιώς θα αναγνώριζαν τη σπουδαιότητα της οδού αυτής η οποία ξανά τονίζω ότι είναι η κυριότερη κάθοδος οχημάτων στο κέντρο των Αθηνών. Δηλαδή, εξυπηρετεί όλους εμάς τους ταλαίπωρους που προσπαθούμε να διεκπεραιώσουμε τα του βίου μας. Και μην ακούσω χαριτομενειές τύπου "πάρτε τα μέσα αστικής μεταφοράς" γιατί ξέρουμε καλά ότι αυτό σημαίνει "αστική ταλαιπωρία" αφού ποτέ δεν είναι στην ώρα τους τα δρομολόγια και άσε το πανάκριβο εισιτήριο.
Και το τραγικότερο όλων είναι ότι πλέον συχνά πυκνά βλέπουμε να χαλούν καθ' οδόν όλο και περισσότερα λεωφορεία και τρόλεϊ.
Κυρίες και κύριοι υπεύθυνοι για το αρμόδιο θέμα,ρυθμίστε πρώτα άλλα φλέγοντα ζητήματα και όταν φέρετε το βιοτικό μας επίπεδο σε αξιοπρεπές όριο αρχίστε πάλι να ζωγραφίζετε πεζοδρόμους και ότι άλλο δεν διαταράσσει την κοινωνική σας ειρήνη.
Με τιμή
Φιλία Βαγιάκα